Αγαπητοί συνάδελφοι της κοινότητας θα παρουσιάσω την διαδικασία με την οποία μπορούμε να υλοποιήσουμε μια υποδομή private IaaS cloud στην οποία διαμέσου ενός απλού Web Interface μπορούμε να δημιουργήσουμε νέους servers στιγμαία (on the fly).

 

Εισαγωγή

 

Κατά την τελευταία τριετία ο όρος

cloud αποτελεί τον πλέον δημοφιλή όρο στον

κόσμο της πληροφορικής και γενικότερα της τεχνολογίας. Τα Infrastructure as a Service (IaaS) clouds προσφέρουν πρωτοφανή επίπεδα ευελιξίας

διότι επιτρέπουν νέες εικονικές μηχανές να δημιουργούνται και να τροφοδοτούνται

με πόρους συστήματος ταχύτατα (quickly provisioned and

deployed).

 

Βεβαίως οφείλω να ομολογήσω ότι

σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αρνηθώ τα πλεονεκτήματα των υποδομών οι οποίες χρησιμοποιούν

IaaS clouds, αλλά πάντοτε ήμουν απρόθυμος να τις

χρησιμοποιήσω στον οργανισμό τον οποίο εργάζομαι, διότι πολύ απλά όταν ξεκινούμε την

εξωτερική ανάθεση των διακομιστών μας (Servers) σε εξωτερικά clouds εξαρτόμαστε πλέον αποκλειστικά από την

σύνδεσή μας στο διαδίκτυο (Internet connection).

Συνεπώς εάν η σύνδεση στο διαδίκτυο διακόπτεται λόγω βλάβης (ή βρίσκεται σε κατάσταση

τέλματος λόγω υπερβολικής κίνησης - becomes bogged down due to excessive traffic) τότε η δυνατότητα πρόσβασης των

διακομιστών μας καθίσταται προβληματική.

 

Άρα λοιπόν γιά όλους εμάς οι οποίοι

θέλουμε να επιτύχουν την ευελεξία μιας υποδομής IaaS cloud, αλλά δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να

χάσουμε την πρόσβαση στους δικτυακούς διακομιστές μας λόγω απώλειας πρόσβασης

στο διαδίκτυο τότε η λύση για να πετύχουμε το μέγιστο μεταξύ των δύο κόσμων η

ενδεδειγμένη λύση είναι αυτή της ανάπτυξης μιας υποδομής private cloud.

 

Σε αυτήν την σειρά άρθρων αντικειμενικός

σκοπός μου είναι να παρουσιάσω με κατανοητό τρόπο πως μπορείτε να κατασκευάσετε

ένα private

cloud το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για

την γρήγορη ανάπτυξη διαφόρων δικτυακών διακομιστών (deploy various types of network servers). Το cloud θα απαρτίζεται από ένα self-service portal το οποίο θα επιτρέπει στους διαχειριστές

του συστήματος (ή σε συγκεκριμένους χρήστες στους οποίους έχουμε δώσει δικαίωματα) χρησιμοποιώντας

ένα απλό Web

interface

να επιλέγουμε τους

απαραίτητους πόρους συστήματος (μνήμη, αποθηκευτικός χώρος κ.τ.λ.) σε

συνδυασμό με τους ρόλους του διακομιστή (pick and choose the resources that they want to provision and the server roles) τον οποίο θέλουμε να υλοποιήσουμε. Χαρακτηριστικά

αναφέρω την δημιουργία με το εφαρμογή λιγοστών κλικ στο mouse από έναν διαχειριστή συστήματος συννέφου

(cloud administrator) ενός καινούριου domain controller ή ενός νέου Exchange Server.

 

Απαιτήσεις σε επίπεδο Active Directory

 

Η λύση του private cloud solution την οποία πρόκειται να παρουσιάσω σε αυτήν

την σειρά άρθρων εξαρτάται άμεσα ή ακόμη καλύτερα προϋποθέτει την ύπαρξη μιας υποδομής

Active Directory σε λειτουργία. Και αυτό διότι πολύ απλά

ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιηθεί το private cloud απαιτεί την ύπαρξη ήδη εγκατεστημέων

φυσικών domain

controllers. Εάν παρόλα

αυτά τολμήσετε να κατασκευάσετε – υλοποιήσετε ένα private cloud και στην συνέχεια προσπαθήσετε μία μετατροπή

φυσικής μηχανής σε εικονική (physical to

virtual

migration) στους

δικούς σας domain

controllers

τότε το πιθανότερο είναι

ότι θα βρεθείτε σε μια δυσάρεστη κατάσταση στην οποία το private cloud θα καταστεί μη προσβάσιμο. Ως εκ τούτου

για να αποφύγετε να συμβεί αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κατ’ ελάχιστον ένας

domain controller (το συνιστώμενο είναι να υπάρχουν

περισσότεροι του ενός) ο οποίος θα βρίσκεται εκτός του εικονικού περιβάλλοντος

(outside

of the virtual environment).

 

Το Microsoft Deployment Toolkit

 

Το πρώτο βήμα για την κατασκευή

του δικού μας private cloud

αποτελεί η εγκατάσταση

και ρύθνιση του Microsoft Deployment Toolkit

2010. Το Microsoft Deployment Toolkit είναι

ένα ελεύθερο σε χρήση εργαλείο και μπορείται να το κατεβάσετε από εδώ.

 

Για τον σκοπό της συγκεκριμένης

σειράς άρθρων, θα εγκαταστήσω το Microsoft Deployment Toolkit σε έναν φυσικό διακομιστή (physical server) ο οποίος θα είναι προσβάσιμος από

όλους εκείνους τους διακομιστές οι οποίοι θα υλοποιούν το private cloud. Το Microsoft Deployment Toolkit δεν είναι μια εφαρμογή υψηλών απαιτήσεων

και δεν απαιτεί την εγκατάστασή της σε έναν διακομιστή αποκλειστικά (dedicated server). Ο διακομιστής ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί

θα εξυπηρετεί το όλο σύστημα ως το αποθηκευτικό μέσο (repository) για τα deployment images. Για την αποφυγή παρεξηγήσεων θα ήθελα

σε αυτό το σημείο να τονίσω θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι ο συγκεκριμένος

διακομιστής διαθέτει περίσσεια αποθηκευτικού χώρου (plenty of free disk space) για τα deployment images τα οποία θελετα να δημιουργήσετε. Αυτές

οι εικόνες (images)

θα πρέπει να είναι διαθέσιμες διαμέσου ενός network share το οποίο θα δημιουργήσουμε αργότερα.

 

Εγκαθιστώντας το Microsoft Deployment Toolkit

 

Το μέγεθος του Windows Deployment Toolkit είναι περίπου 16 MB. Από την στιγμή κατά την οποία θα ολοκληρωθεί

το «κατέβασμά» του από το διαδίκτυο, τρέχουμε αμέσως το εκτελέσιμο αρχείο και

θα ξεκινήσει αυτόματα ο Microsoft Deployment Toolkit Setup

Wizard. Για τις ανάγκες

του συγκεκριμένου άρθρου θα χρησιμοποιήσω το Update 1 (5.1.1642.01) του συγκεκριμένου toolkit.

 

Κάνουμε κλικ στο Next για να προσπεράσουμε την Welcome οθόνη του wizard και αμέσως μετά εμφανίζεται η οθόνη στην

οποία μας ζητείται να αποδεχτούμε το license agreement. Αμέσως μετά την αποδοχή κάνουμε κλικ

στο Next. Εν συνεχεία θα

εμφανιστεί η επόμενη οθόνη στην οποία μας ζητείται να επιλέξουμε τα

χαρακτηριστικά (components)

τα οποία θέλουμε να εγκατασταθούν. Στην περίπτωσή μας θα επιλέξουμε όλα τα διαθέσιμα

χαρακτηριστικά (ούτως ή άλλως αυτή είναι η εξορισμού επιλογή) και κάνουμε κλικ

στο Next και ενσυνεχεία ακολουθεί το Install και το Finish.

 

Δημιουργώντας ένα Deployment Share

 

Μιας και η εγκατάσταση του Windows Deployment Toolkit έχει πλέον ολοκληρωθεί, τώρα θα πρέπει

να δημιουργήσουμε το deployment share.

Για να το επιτύχουμε αυτό ανοίγουμε το Deployment Workbench, και εν συνεχεία κάνουμε δεξί κλικ στο

Deployment

Shares container, από το οποίο επιλέγουμε το New Deployment Share command από το εμφανιζόμενο μενού shortcut, όπως αυτό απεικονίζεται στην Εικόνα

1.

 

 

Εικόνα 1:

Δεξί κλικ στο Deployment Share container και επιλογή του New Deployment Share command από το μενού shortcut.

 

Κατά την διάρκεια της διαδικασίας

δημιουργίας του deployment share,

υπάρχει η πιθανότητα να εμφανιστεί ένα μήνυμα λάθους το οποίο θα σας κοινοποιεί

ότι απαιτείται μια νεότερη έκδοση του Windows Automated Installation Kit. Εφόσον λάβετε αυτό το μήνυμα μπορείται

να κατεβάσετε το Windows Automated Installation Kit.

Θα πρέπει να λάβετε υπόψην σας ότι πριν από την εγκατάσταση της συγκεκριμένης έκδοσης

του Automated

Installation

Kit θα πρέπει πρωτίστως να εγκαταστήσετε

το SP1 των Windows Server 2008 R2. Μπορείται να κατεβάσετε το service pack από εδώ.

 

Όταν ενημερώνεται το Deployment

Workbench για την δημιουργία ενός καινούριου deployment share, τα Windows θα εκκινήσουν αυτόματα τον New Deployment Share Wizard. Η αρχική οθόνη του wizard σας ερωτά να δώσετε μια διαδρομή δίσκου

(deployment

share path), όπως αυτό απεικονίζεται στην εικόνα

2. Αυτή η διαδρομή (path)

είναι αυτή στην οποία όλες τα deployment images

θα βρίσκονται

αποθηκευμένα. Συνεπώς θα πρέπει να λάβετε υπόψην σας έτσι ώστε η επιλογή της

συγκεκριμένης τοποθεσίας να διαθέτει άφθονο ελεύθερο αποθηκεθτικό χώρο.

 

 

Εικόνα 2: Θα

πρέπει να επιλέξετε μια τοποθεσία (location) με άφθονο ελεύθερο χώρο.

 

Αμέσως μετά κάνουμε κλικ στο Next, όπου αυτόματα θα μας ζητηθεί να εισάγουμε

ένα όνομα για το deployment share

το οποίο πρόκειται να

δημιουργήσουμε. Όπως θα παρατηρήσετε στην εικόνα 3, το προκαθορισμένο όνομα (default name) είναι το DeploymentShare$. Το σύμβολο του δολαρίου $ στο τέλος

του share name καθιστά το συγκεκριμένο share αόρατο.

 

 

Εικόνα 3: Η

εξορισμού επιλογή είναι η δημιουργία ενός κρυφού share.

 

Μόλις κάνουμε κλικ στο Next, θα μας ζητηθεί να εισάγουμε μια περιγραφή

του share το οποίο θα δημιουργήσουμε σε λίγο. Στην

συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται να χρησιμοποιήσω την εξ ορισμού επιλογή η οποία

είναι το MDT

Deployment

Share.

 

Εν συνεχεία κάνουμε κλικ στο Next και ο wizard θα μας ρωτήσει εάν πρόκειται κάποιο image να πρέπει να γίνει captured κατά την διάρκεια ενός bare metal deployment. Αφήνουμε την επιλογή αυτή επιλεγμένη

και κάνουμε κλικ στο Next.

 

Η επόμενη οθόνη μας ρωτά εάν θέλουμε

το σύστημα να ζητά από τους χρήστες το administrative password. Σας συνιστώ να μην επιλέξετε αυτήν την

επιλογή διότι όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό δεν θα επιθυμείτε σε καμία περίπτωση

οι χρήστες να γνωρίζουν το τοπικό administrative password.

 

Κάνοντας κλικ στο Next, ο wizard θα μας ρωτήσει εάν θέλουμε τα Windows να ζητά από τους χρήστες για το κλειδί

ενεργοποίησης (product key).

Για λόγους αυτοματισμού στην διαδικασία δημιουργίας ο κωδικός θα εισάγεται αυτόματα

και συνεπώς δεν θα επιλέξουμε την συγκεκριμένη επιλογή.

 

Κάνοντας κλικ στο Next θα παρουσιαστεί αυτόματα μια περίληψη

των configuration

options

τις οποίες έχουμε

επιλέξει. Θα συνιστούσα να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να διαβάσετε προσεκτικά την

συγκεκριμένη περίληψη έτσι ώστε να διασφαλίσετε ότι όλα είναι σωστά. Υποθέτωντας

ότι τα πάντα είναι σωστά κάνουμε κλικ στο Next για να δημιουργηθεί το deployment share. Όταν η διαδικασία ολοκληρωθεί τότε κάνουμε κλικ στο Finish.

 

Εάν ξεδιπλώσουμε το Deployment Shares container, θα παρατηρήσετ ένα deployment share με το όνομα το οποίο δηλώσατε στον wizard. Αυτο το deployment share περιλαμβάνει ένα αριθμό από υποφακέλους

(sub folders) τους οποίους θα χρησιμοποιήσουμε όταν

θα συσχετίσουμε τα operating system

images με το share. Για του λόγου το αληθές μπορείτε να δείτε

πως θα απεικονίζεται το νέο deployment share

στην εικόνα 4.

 

 

Εικόνα 4: Το νέο deployment share περιλαμβάνει μια σειρά από sub

containers.

 

Συμπέρασμα

 

Ολοκληρώντας έχοντας δημιουργήσει το deployment share, έφτασε η ώρα να προσθέσουμε ορισμένα λειτουργικά

συστήματα σε αυτό. Υπομονή μέχρι την δημοσίευση του δευτέρου μέρους του

συγκεκριμένου άρθρου.