i-away

Φένια απάντησε μου λίγο σε κάτι: Αν κάνεις απλα enable την 2η nic χωρίς να βάλεις καλώδιο πως συμπεριφέρεται ?

Αγαπητέ pagath δεν φταίει ούτε το product key ούτε τίποτα για το λάθος που παίρνεις. Απο το error του WInrm είναι προφανές ότι ο user δεν έχει permission να κάνει πράγματα απο το powershell είτε το WinRm δεν είναι ενεργοποιημένο. Περισσότερα θα βρεις εδώ: http://technet.microsoft.com/en-us/library/dd298084.aspx Ενδεικτικά:"You can receive the following error message if a user tries to connect to a remote Exchange 2010 server and the remote Shell isn't enabled" Η αλλιώς γράφεις στο Shell : Set-User (username) -RemotePowerShellEnabled $True

3 ερωτήσεις: 1) Estimated power consumption του server? 2) Budget 3) Μιλάμε για μόνιμη ή προσωρινή λύση?

Η αλλιώς intelliadmin . Κάνει τα πάντα

Τα proofing tools υπάρχουν και τα ελληνικά παίζουν μία χαρά .Δεν είναι διαθέσιμα επίσημα αλλά μόνο ανεπίσημα. Πάντως δουλεύουν καλά!

χρειάζεται Exchange 2010

Σε μια κουβέντα που είχα με τον εκλεκτό συνάδερφο κ.Σίμο ετέθη το θέμα των Domain Keys στον Exchange server τόσο στην έκδοση 2010 όσο και σε παλιότερες.Η Microsoft λόγω της υποστήριξης του δικού της SPF Record όσο και του SenderID επίσημως δεν υποστηρίζει Domain Keys. ( Όσον αφορά τον Exchange 2010 μιλάμε πάντα πρό SP1 καθώς άγνωσται αι βουλαί των Developpers ). Παρόλα αυτά οι μεγάλοι mail hosters/providers ( Hotmail,Yahoo,Gmail, κλπ ) έχουν υιοθετήσει υποδομή τόσο Domain Key (RFC 4780)όσο και την εξέλιξη του το DKIM (RFC 4781) με αποτέλεσμα πολλά mail μας να κατάλήγουν στον spam/junk folder όταν ο παραλήπτης είναι σε τέτοιο Account. Η λύση για το παραπάνω πρόβλημα είναι λίγο περίπλοκη και χρονοβόρα αλλά δουλεύει σε όλους τους Exchange Server (2000/2003/2007 SP1 rollup 9 ή SP2 /2010) όπως επίσης και σε όλα τα IIS SMTP Services. Ας δούμε όμως πρώτα πως δουλεύει η παραπάνω υποδομή: Τα Domain Keys/DKIM συνδυάζουν την κρυπτογράφηση δημόσιου κλειδιού και έναν DNS server για να παρέχουν domain-level authentication για τα email μας. Όταν ο αποστολέας ενός email ισχυρίζεται ότι προέρχεται από συγκεκριμένο domain, τα DomainKeys/DKIM παρέχουν έναν μηχανισμό με τον οποίον μπορούμε να προσδιορίσουμε αν αυτό είναι αληθές ή όχι. Για να έχει ένα email υπογραφή DomainKeys/DKIM, θα πρέπει να έχουμε ένα ζευγάρι private key/pulic key. Πώς δουλεύει: Email sender-> IIS SMTP Service/Exchange Server-> DomainKeys/DKIM Sink-> DomainKeys/DKIM Sink δημιουργεί digital signature μέσω του private key βασισμένο στο email content.-> IIS SMTP Service/Exchange Server παραδίδει το μήνυμα. Remote Server received the email-> Ελέγχει το public key απο τον DNS record του αποστολέα-> Επαληθεύει το digital signature χρησιμοποιώντας το public key. Για να δουλέψουν όλα τα παραπάνω θα χρειαστεί να εγκαταστήσουμε αυτό. Αφού κάνουμε την εγκατάσταση ( κρατήστε μία υποσημείωση εδώ για το τέλος ) και τρέξουμε τον DomainKeys Sink Manager επιλέγουμε Setup DomainKeys/DKIM Signature->New DomainKeys. Εκεί προσθέτουμε το domain name μας όπως επίσης και έναν selector ο οποίος προτείνεται να είναι ο s1024.Αφήνουμε τα υπόλοιπα όπως είναι και πατάμε ΟΚ. Συγχαρητήρια μόλις δημιουργήσαμε το DomainKeys/DKIM certificate για το domain μας. Σειρά έχει το export το οποίο γίνεται επιλέγοντας το domain name μας και πατώντας Export Public Key αυτό μας δημιουργεί ένα Public Key και ένα TXT για τον DNS μας. Ας δούμε τώρα πως κάνουμε Import στον DNS μας: Έστω ότι το TXT μας είναι της μορφής: s1024._domainkey.secureitservices.eu text = "t=y; k=rsa; p=MIGfMA0GCSqGSIb3DQEBAQUAA4GNADCBiQKBgQDsu9Oe+Xq6k/SyU9dMS1hzcWj8RtjsxQ6VhLhBHoic3Fw48yaEGXiAtAJfapEKwEeVs/rF581y1pvVncIHlRjg9wp6NY3mOXBIh0Vrbklo2zqq4j4bIOtkiRkaFPjbE2WM7KmfldjhOTrzedQmbuMMFjPtUNFlpGR9Ux6zCqG1QwIDAQAB" Step 1: Επιλέγουμε το domain μας (secureitservices.eu). Δεξί κλίκ στο record list και επιλέγουμε "Other New Records..." Step 2: Επιλέγουμε το Text (TXT) record και πατάμε "Create Record..." Step 3: Εισάγουμε το t=y; k=rsa; p=MIGfMA0GCSqGSIb3DQEBAQUAA4GNADCBiQKBgQDsu9Oe+Xq6k/SyU9dMS1hzcWj8RtjsxQ6VhLhBHoic3Fw48yaEGXiAtAJfapEKwEeVs/rF581y1pvVncIHlRjg9wp6NY3mOXBIh0Vrbklo2zqq4j4bIOtkiRkaFPjbE2WM7KmfldjhOTrzedQmbuMMFjPtUNFlpGR9Ux6zCqG1QwIDAQAB στο "Text" textbox και το "s1024._domainkey" Record Name. Πατώντας ΟΚ έχουμε τελειώσει με απόλυτη επιτυχία. Η ώρα της υποσημείωσης πριν προχωρήσουμε παρακάτω: Σε πολλαπλούς servers: Σε περίπτωση πολλαπλών SMTP servers πρέπει να βάλουμε το certificate ώς εξής: Αφού εγκαταστήσουμε το πρόγραμμα στον πρώτο server και δημιουργήσουμε το certificate για το domain μας, εγκαθιστούμε το πρόγραμμα και στους υπόλοιπους servers κάνοντας copy το *.pfx certificate και αποεπιλέγοντας το "I don't have a certificate ..." . IIS SMTP Event Sink Το παραπάνω πρόγραμμα εγκαθιστά ένα event sink που ονομάζεται "EA DomainKeys Sink" στον IIS SMTP(Exchange 2000 and Exchange 2003) OnMessageStart Event. Αυτό είναι το τελευταίο σχεδόν event πρίν ο IIS SMTP στείλει το email. Αυτό γίνεται για λόγους συμβατότητας με άλλα SMTP plug-ins που μπορεί να υπάρχουν. Σε περίπτωση που υπάρχει μόνο αυτό το plugin προτείνεται να εγκατασταθεί στο OnPostCategorize event, για λόγους performance. Σε περιβάλλον IIS SMTP Service, Exchange 2000, Exchange 2003, θα βρείτε τα "InstallOnPostCategorize.bat" και "InstallOnMessageStart.bat" στον installation folder Exchange 2007 Transport-Agent Σε περιβάλλον Exchange 2007 εγκαθίσταται ένας transport-agent "EA DomainKeys Agent". Η παγίδα εδώ είναι ότι ο συγκεκριμένος transport agent πρέπει να είναι πάντα ο τελευταίος αλλιώς ο Exchange δεν δουλεύει. Πως θα ελέγξουμε ότι το έχουμε κάνει σωστά: Στέλνουμε ένα mail απο τον server μας σε ένα yahoo account.Αν ανοίξουμε το mail απο webmail και δούμε εικονίδιο με κλειδί δίπλα απο τον αποστολέα σημαίνει ότι το έχουμε κάνει σωστά και δουλεύει. Καλή επιτυχία! Υ.Γ ζητώ συγνώμη για την απουσία φωτογραφιών αλλά το Blog αρνείται να δεχτεί φωτογραφίες απο οπουδήποτε ( ADMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINS ) . Μόλις επιλυθεί το πρόβλημα θα ανέβουν και τα σχετικά screenshots.

Έχεις δει βέβαια ότι την παρουσίαση την κάνει με MAC !!!

Οι παλιοί και έμπειροι στον Exchange 2003 αλλά και σε προηγούμενους, θα θυμούνται ότι μπορούσαμε να ελέγχουμε τους public folders χρησιμοποιώντας το GUI. Ειδικότερα με το Exchange 2003 SP2 εμφανίστηκε ο “Manage Public Folder” wizard που απλοποίησε τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Τα πράγματα όμως στο Exchange 2007 άλλαξαν και πλέον έπρεπε να χρησιμοποιούνται commandlets ή scripts για την διαχείρηση τους. Ευτυχώς στο Exchange 2007 SP1 εμφανίστηκε η Public Folder Management Console παρέχοντας ευκολίες όπως δημιουργία public folders, update content, add/remove replicas,κλπ χρημιοοιώντας το UI. παρόλα αυτά απουσίαζε και πάλι η δυνατότητα ρύθμισης των public folder permissions όπως επίσης και οι μαζικές αλλαγές στους public folders.Κάτι τέτοιο συνέχισε τόσο στον Exchange 2007 SP2 αλλά και στον Exchange 2010. Η Microsoft όμως μας ετοιμάζει μια ευχάριστη έκπληξη στο Exchange 2010 SP1. Εισάγει τον “Manage Public Folder Settings” wizard στα πρότυπα εκείνου που είχε ο Exchange 2003 SP2. Ας τον δούμε σε δράση: Στην Exchange Management Console με επιλογή της Public folder Management Console από το Toolbox παρατηρούμε ότι με δεξί κλίκ σε έναν folder, έχουμε πλέον την επιλογή του “Manage Settings”. Με επιλογή μας εμφανίζεται ο σχετικός wizard: Προσθέτοντας έναν χρήστη παρατηρούμε ότι μπορούμε να του δώσουμε πρόσβαση στους public folders. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα πρόσβασης ακριβώς όπως είχαμε στο Exchange Management Shell και στον Outlook client. Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν είτε σε root folder είτε σε sub-folder εμφανίζοντας ανάλογα επιλογές για overwrite ή μη. Με την ενσωμάτωση και αυτής της δυνατότητας στην EMC ο Exchange γίνεται πιο φιλικός προς τους administrators, απαλλάσοντας τους απο τον εφιάλτη αλλά πάντα χρήσιμο Powershell. Να σημειώσω εδώ ότι το SP1 τελεί ακόμα υπό στάδιο δοκιμών και εξέλιξης.Υπάρχουν πληροφορίες ότι θα υπάρχει διαθέσιμη μια Public beta για download κατά την περίοδο της Tech-Ed North America τον Ιούνιο.

Ναι είναι γιατί πολύ απλά κόψαν όλο το class. @ Capnias:George μπορείς να μάθεις τις λίστες που έχουν τα μέρη που δεν πάει το mail? μήπως είναι δικό τους πρόβλημα?Επίσης σου έστειλα Pm.

Foundation Server = Hosted mail + management&synch απο τον Exchange σου.

Να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα: Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται sync του Exchange με άλλον provider αυτόματα. @v_pasch:High Available?CSV?Backup? όλα θα πέσουν? και το Internet Ταυτόγχρονα? πολύ δύσκολο. Προσωρινά παίζεις την υποδομή σου και απο το laptop σου.Disaster Recovery & Business Continuity planning. Επίσης τα mail διατηρούνται 48 ώρες στο 90% των mail servers πριν έρθει ndr. οπότε αν σε 48 ώρες δεν μπορείς να είσαι up&running έχεις πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα απο τα χαμένα mail. Foundation Server = Hosted mail + management απο τον Exchange σου. Ύπάρχουν λύσεις για να μην χάσεις τίποτε χωρίς να καταφύγεις σε 3ους.

Blacklisted είναι κατά κύριο λόγο οι dynamic ips των provider . Όσο για την περίπτωση σου.Καλό θα ήταν να ελέγξεις αν και που είσαι blacklisted και φυσικά γιατί και να προβείς στις ανάλογες ενέργειες.Επίσης αν είσαι μόνο στην userprotect πιστελυω ότι μάλλον αλλού υπάρχει πρόβλημα. Στείλε μου ένα Pm με πληροφορίες.

Αφού λοιπόν έχουμε δημιουργήσει το Retention Tag αυτό που μας απομένει είναι να το κάνουμε link σε ένα Retention Policy. Αφου δημιουργηθεί και το Retention Policy μπορούμε να το κάνουμε link σε οποιονδήποτε χρήστη έχει ενεργοποιημένο το archiving στον λογαριασμό του. Όπως καταλάβατε οι Retention Policies κάνουν apply τα retention tags στα mailboxes. Μπορούμε να έχουμε πολλά retention tags επάνω σε ένα Retention Policy όπως έχουμε πει στα προηγούμενα post. Ας δούμε όμως τι retention tags μπορεί να δεχτεί ένα retention policy: Μία ή περισσότερες RPTs για τους folders Μία DPT με παράμετρο type All (Η καλύτερη λύση για archiving) Απεριόριστο αριθμό personal tags Να επισημάνουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε παραπάνω απο μία RPT για τον ίδιο folder σε μία Retention policy. Για την δημιουργία μιας Retention Policy χρειαζόμαστε Powershell και την New-RetentionPolicy εντολή: New-RetentionPolicy “Users-RP” –RetentionPolicyTagLinks “Users-RPT” Η παραπάνω εντολή μας δημιουργεί μια Retention Policy η οποία ονομάζεται “Users-RP” και την κάνει στην DPT “Users-RPT” που δημιουργήσαμε πριν. Μπορούμε βέβαια να δημιουργήσουμε το retention policy αλλά να μην κάνουμε άμεσα link κάποιο tag επάνω του.Μπορούμε να προσθέσουμε το tag αργότερα αν και δεν προτείνετε να μένει retention policy χωρίς tag.Η προσθήκη γίνετε με την χρήση της εντολής: Set-RetentionPolicy –Identity “Users-RP” –RetentionPolicyTagLinks “Users-RPT” Εφόσον ο χρήστης έχει ενεργοποιημένο το archiving πρέπει να εφαρμόσουμε το Retention Policy που φτιάξαμε παραπάνω στο mailbox. Αυτό γίνεται με την χρήση της εντολής: Set-Mailbox “Username” –RetentionPolicy “Users-RP” Και βάζοντας την τελευταία εντολή έρχεται και η οπτική αλλαγή Προ Archiving: Μετά την ενεργοποίηση του Archiving: Το πρώτο που παρατηρούμε είναι ότι στο archive mailbox δεν υπάρχει τίποτα.Αυτό συμβαίνει διότι δεν έχει τρέξει ακόμα ο Managed Folder Assistant ( απο default τρέχει μεταξύ 1am – 4am καθημερινά ) αλλά μπορεί να τρέξει και χειροκίνητα με την χρήση της εντολής: “Start-ManagedFolderAssistant”. ΝΑ σημειωθεί οτι η διαδικασία γίνεται χωρίς να χρειάζεται ο χρήστης να είναι Online σε αντίθεση με το παλιό Auto Archive που υπήρχε μέχρι τώρα. Και όπως βλέπουμε παρακάτω έχουν δημιουργηθεί και η εξτρά φάκελοι που έχουμε δημιουργήσει. Οκ ενεργοποιήσαμε το Archiving και νιώθουμε ευτυχισμένοι και χαμογελάμε διάπλατα για λίγα δευτερόλεπτα πριν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε ρυθμίσει 2 πράγματα:Το Archiving warning quota και το archive quota. ;Όμως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε διότι εξ ορισμού το archive warning quota και το archive quota είναι ρυθμισμένα στο Unlimited ( Ακούς Miss Marple? ). Εφόσον με τις βελτιώσεις του Exchange έχουμε μεγάλη ευελιξία στο Storage μπορούμε αν δεν έχουμε πρόβλημα χώρου να το αφήσουμε έτσι , αλλιώς μπορούμε να το ρυθμίσουμε μέσω EMS με την παρακάτω εντολή: Set-Mailbox –Identity “Simos” –ArchiveQuota 1GB –ArchiveWarningQuota 750MB Έχετε υπόψην σας ότι το recommended DB size για τον Exchange 2010 είναι στα 16TB όπως επίσης το recommended μέγεθος για τις DAG είναι 2TB και 200GB για τις non DAG DB. Ελπίζω να σε διαφώτισα Miss Marple. Στο επόμενο Post θα δούμε τι συμβαίνει στο account όταν κάνουμε disable το archive

Καταλαβαίνεις Miss Marple ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να λέγονται όταν έρχεται η ώρα

Η διαδικασία της απενεργοποίησης του archive ενός χρήστη είναι σχετικά απλή υπόθεση: Στην EMC βρίσκουμε το χρήστη στο Recipient Configuration και με δεξί κλικ επιλέγουμε Disable Archive. Αυτό ήταν, ο χρήστης πλέον δεν έχει archive. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά: Με το που θα απενεργοποιήσουμε το archiving ο χρήστης δεν μπορεί να δει τον αντίστοιχο φάκελο στο outlook του.Πρωτού πανικοβληθείτε πρέπει να σας πω ότι για 30 ημέρες το archived mailbox παραμένει στον Disconnected Mailbox folder που βρίσκεται κάτω από το Recipient Configuration . Εάν δεν φαίνεται εκεί πρέπει να τρέξουμε την εντολή Clean-MailboxDatabase –Identity “DatabaseName” για να εμφανιστεί.Εκεί με δεξί κλίκ μπορούμε να επιλέξουμε το Connect to Primary Mailbox σε περίπτωση που χρειαστεί να ανασύρουμε αρχεία . Παρόλα αυτά το χρονικό όριο των 30 ημερών ισχύει και εδώ.Μετα το πέρας των 30 ημερων πρέπει να γίνει επαναφορά απο backup. Εαν επανασυνδέσουμε το archived mailox παρατηρούμε ότι ενώ το archive είναι απενεργοποιημένο αυτό συνεχίζει να δουλεύει . Ο λόγος είναι οτι τα retention policies εξακολουθούν να εφαρμόζονται στο mailox. Για να το σταματήσουμε αυτό χρησιμοποιούμε την εξής εντολή: Set-mailbox user –RetentionPolicy $null Σαν best practice και προς αποφυγήν ατυχημάτων και ταλαιπωρίας προτείνεται να μην “παίζουμε” με το archive. Βέβαια αν έχουμε σωστό backup μπορούμε να διατηρήσουμε τα πάντα για πάντα. Σημείωση με την έλευση του SP1 σύμφωνα με πληροφορίες θα δίνεται η δυνατότητα να διατηρούμε το Archive σε ξεχωριστή DB. Αυτό κατα τηνπροσωπική μου γνώμη παρουσιάζει κάποια αρνητικά αλλά και κάποια θετικά επίσης που όμως ξεφεύγουν απο το scope του post. Ελπίζω μετά απο την σειρά αυτή των posts να έκανα σαφές και κατανοητό τον τρόπο λειτουργίας και τις δυνατότητες του Archiving στον Exchange 2010. Μέχρι το επόμενο Blog Post.. Keep Mailing!

Μην λέτε ανακρίβειες και πρακτικές Μπάμπη Σουγιά - Τάκη Πεταλούδα και Λύσεις τα κάνω όλα σε καλές τιμές και συμφέρω. Βασίλη τώρα είμαι σε πελάτη θα σου απαντήσω μέχρι το απόγευμα.

Ένα απο τα νέα χαρακτηριστικά του Exchange 2010 είναι η δυνατότητα να κάνουμε archiving τα user mailboxes που βρίσκονται στον Exchange.Αυτό σε συνδυασμό με την δυνατότητα του Outlook 2010 να δείχνει στον χρήστη το κανονικό και το archiving mailbox ταυτόχρονα έκανε πράξη την ιδέα που είχε η Microsoft στο πως αφενώς απο την μια θα μειωθεί το μέγεθος του mailbox άρα θα γίνει και πιο γρήγορο και απο την άλλη πως θα διατηρείται εύκολα προσβάσιμος ο τεράστιος όγκος tvn μηνυμάτων.Το όφελος της παραπάνω ιδέας για τις εταιρείες είναι οτι πλέον δεν χρειάζονται λύσεις 3ων εταιρειών για το Archiving τους.Το μόνο τους χρειάζεται είναι Outlook 2010 Enterprise CAL. Η παραπάνω καινοτομία δεν επέφερε καμιά οπτική αλλαγή στον χρήστη.Το archived mailbox εμφανίζεται στον χρήστη με το ίδιο τρόπο που εμφανιζόταν στο Outlook 2007 το mailbox ενός άλλου χρήστη που ανοίγαμε.Το εμφανές πλεονέκτημα είναι ότι εφόσον τα Archived mailboxes αποθηκεύονται πλέον στον server η διαχείρηση τους γίνεται εξαιρετικά απλή και εύκολη. Τεχνικά πλέον το archiving, εντάσεται στο γενικότερο σύνολο του Messaging Records Management και αυτό γιατί πλέον ο χρήστης ή ο administrator μπορεί να επιλέξει τι και πότε θα κάνει με τα data του mailbox του. Το Records Management προσφέρει αρκετές επιλογές που μπορούν να ρυθμιστούν μέσω των Retention Policy Tags. Ας τις δούμε όμως αναλυτικά: MoveToArchive: Μεταφέρει το μήνυμα στο archive mailbox. Τα μηνύματα μετακινούνται στο ίδιο archived-φάκελο με τον αρχικό. MoveToDeletedItems: Μεταφέρει τα μηνύματα στον Deleted Items folder. Τα μηνύματα στον Deleted Items folder μπορούν να επαναφερθούν σε οποιονδήποτε άλλον folder. DeleteAndAllowRecovery: Μας επιτρέπει την επαναφορά των μηνυμάτων όταν ο Deleted Items folder αδειάσει ή ο χρήστης κάνει hard deletes ένα μήνυμα. Όταν αυτό συμβεί και έχει οριστεί deleted item retention το μήνυμα μετακινείται στον Recoverable Items folder ( aka dumpster ) δίνοντας μας την δυνατότητα επαναφοράς του. PermanentlyDelete: Οριστική και αμετάκλητη διαγραφή ενός μηνύματος. MarkAsPastRetentionLimit: Όρίζει πότε ένα μήνυμα έχει υπερβεί το retention limit. Τα Outlook 2010 και Outlook 2007 εμφανίζουν τα μηνύματα αυτά χρησιμοποιώντας strikethrough text. Ο χρήστης έχει την επιλογή είτε να το σβήσει οριστικά είτε να το μετακινήσει στο Archive. Στο επόμενο Post θα μιλήσουμε για τα Retention Tags.

Συνεχίζοντας την αναφορά μας στο Message Archiving ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τις Retention Tags. Οι Retention Tags χρησιμοποιούνται για να εφαρμόζονται retention settings τόσο σε folders όσο και σε μεμονωμένα items ( mail,notes,contacts,κλπ). Τα Retention settings καθορίζουν το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ένα message θα είναι στο mailbox, όσο και το τι θα συμβεί μετά την παρέλευση αυτού του ορίου. Όπως είδαμε στο προηγούμενο post υπάρχουν 5 επιλογές : move to archive, move to deleted items folder, delete and allow recovery, permanently delete και mark as past retention limit. Τα RPT μπορούν να εφαρμοστούν στους παρακάτω default folders: Deleted Items Drafts Inbox Junk Mail Outbox Sent Items RSS Subscriptions Sync Issues Conversation History Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε παραπάνω απο μία RPT για τον ίδιο folder σε στην ίδια retention policy. Μπορούμε όμως να κάνουμε όσες retention policy θέλουμε και να εφαρμόσουμε από μια RPT σε κάθε μια. Ένας άλλος τύπος Retention Tag είναι τα Default policy tags (DPTs). Τα DPTs εφαρμόζουν retention settings σε mailbox items που δεν έχουν κάποιο άλλο retention tag επάνω τους.Εδώ ισχύει πάλι ο κανόνας του ενός DPT ανά retention policy.Το πλεονέκτημα του DPT είναι ότι δίνει την δυνατότητα στον Administrator να εφαρμόσει μια retention policy σε όλα τα objects του mailbox του χρήστη (εξαιρούνται Calendar, Contacts, Journal, Notes, και Tasks). Με την χρήση μια DPT μπορούν να ελεγθούν όλα τα περιεχόμενα ενός mailbox ακόμα και στους folders που διημιουργεί ο χρήστης μόνος του. Ο τελευταίος τύπος Retention Tag είναι οι Personal tags. Αυτές είναι retention tags διαθέσιμες στους χρήστες ως μέρος της δικιάς τους retention policy. Οι χρήστες μπορούν να εφαρμόσουν αυτές τις tags σε όλους τους folders τους. Στην πράξη είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται οι Default Policy tags και αυτό διότι εφαρμόζονται σε όλους τους χρήστες που έχουν το συγκεκριμένο Retention Policy εφαρμοσμένο επάνω τους σε αντίθεση με τις RPT που εφαρμόζονται σε συγκεκριμένο object ( πχ. inbox ). Πως διημιουργούμε λοιπόν ένα tag που θα συνδεθεί αργότερα σε ένα policy? Εδώ θα μας βοηθήσει η New-RetentionPolicyTag εντολή. Αυτό που κάνει είναι να δημιουργεί ένα νέο retention policy tag.Φυσικά μιλάμε για PowerShell καθώς δυνατότητες διαχείρησης των retention policies δεν υπάρχουν στην EMC ( θα υπάρχουν πιθανότατα στο SP1 ).Σε περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε archive τα πάντα στο mailbox χρησιμοποιούμε την εξής εντολή: New-RetentionPolicyTag “Users-RPT” -Type All -Comment “Items older then one month will be moved to Archive” -RetentionEnabled $true -AgeLimitForRetention 30 -RetentionAction MoveToArchive Το παραπάνω μεταφράζεται ως εξής: Δημιουργείται μια RPT που ονομάζεται Users-RPT. Το Type “All” την κάνει DPT .Στην συνέχεια καθορίζεται ο χρόνος ισχύος της και το τι θα γίνει μετά την λήξη της (εξαιρούνται τα Calendar, Contacts, Journal, Notes, και Tasks). Στο επόμενο post θα μιλήσουμε για την Retention Policy και για το πως συνδυάζεται με τα Policy Tags.

Ναι το visual όμως βοηθάει πάντα . Τα tags και τα policies είναι φίλοι μας

Η χαρά παύλο βρίσκεται αλλού: Τέλος τα retention tags - policies απο Powershell. EMC is here ! Τελικά ο καταιγισμός μηνυμάτων στον Ross έπιασε τόπο !

Εκεί είναι 160 ΜΒ αλλά θεωρώ ότι ένα Domain με 16000 χρήστες θα έχει και τις ανάλογες δικτυακές υποδομές οπότε δεν θα είναι πρόβλημα.Εξάλλου αν το θέσουμε στην ελληνική πραγματικότητα ακόμα και με τα δικά μας δεδομένα στην χειρότερη να έχεις επιμήλυνση 10-15 λεπτών στο replication.

Ναι υπάρχει . Περισσότερες πληροφορίες στο http://technet.microsoft.com/en-us/library/aa996347.aspx

Καλησπέρα και αληθώς ο κύριος. Στο θέμα σου τώρα: Για την εγκατάσταη του Exchange 2010 πρέπει να χρησιμποιήσεις user που ανήκει στο Schema Admins group σε περίπτωση που δεν έχεις κάνει prepare το schema. Εάν μιλάμε για τον πρώτο Exchange 2010 server στο organization ο user πρέπει να είναι μέλος του Enterprise Administrators group. Εάν έχεις κάνει prepare το schema και δεν βάζεις τοω πρώτο Exchange 2010 ο User πρέπει να είναι μέλος του Delegated Setup management role group του Organization Management management role group. Παρόλα αυτά δες λίγο αν είναι Mounted η database σου την ώρα που πας να κάνεις login.Επίσης πόσους 2010 έβαλες?μόνους ή μαζί με 2007/2003? Ευχαριστώ

DAG= Database Availability Group .Έχω γράψει σχετικά στο blog Μου. Αυτό στην περίπτωση που είχες 2 Exchange 2010. Τώρα εφόσον έχεις άλλη κατάσταση η λύση είναι αυτή που έγραψε ο χρήστος. Στην διάθεση σου για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία-ενημέρωση