Αγαπητοί συνάδελφοι της κοινότητας στο τέταρτο αυτό μέρος

αυτής της σειράς άρθρων έφτασε πλέον η στιγμή να παρουσιάσουμε την διαδικασία

εγκατάστασης των Windows

από

το deployment

image το

οποίο έχουμε προηγουμένως δημιουργήσει.

 

Εισαγωγή

 

Στο προηγούμενο

άρθρο της συγκεκριμένης σειράς σας παρουσίασα τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να

δημιουργήσετε ένα deployment image

και εν

συνεχεία την προσθήκη του στο Windows Deployment Service. Παρότι το image

το οποίο

δημιουργήσαμε είναι εκκινήσιμο (bootable) σε αυτό το χρονικό

σημείο ωστόσο στην πραγματικότητα δεν είναι έτοιμο προς χρήση. Με δεδομένη την πρόθεσή

μας να δημιουργήσουμε ένα private cloud

ο αντικειμενικός

στόχος μας είναι να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε εικονικές μηχανές “on

the fly” διαμέσου ενός self-service

console. Συνεπώς για να είναι δυνατή η επίτευξη αυτού

του στόχο απαιτείται το κάθε deployment image

που θα

υλοποιήσουμε να γίνει normalized.

 

Όπως όλοι πιθανώς

γνωρίζετε, κάθε εγκατάσταση των Windows περιλαμβάνει πληροφορίες

οι οποίες σχετίζονται με το όνομα του υπολογιστή (computer name) καθώς επίσης και

μια ταυτότητα SID η οποία καθορίζει με μοναδικό τρόπο τον κάθε

υπολογιστή στο δίκτυο. Συνεπώς, οι εικονικές μηχανές οι οποίες τρέχουν τα Windows

δεν δύναται

να αντιγραφούν (cloned) εφόσον τρέχουν μια

κανονική εγκατάσταση των Windows διότι διαδικασία

αντιγραφής (Cloning Process) θα οδηγούσε στην

ύπαρξη διπλών μηχανών (duplicate machines)

στο δίκτυο. Συνεπώς στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να κάνουμε normalize το

deployment image

το οποίο

έχουμε ήδη δημιουργήσει. Κατά την εφαρμογή του Normalizing στο

image αφαιρείται κάθε μοναδική πληροφορία ταυτοποίησης

(uniquely identifying information)

έτσι ώστε η εικονική μηχανή να μπορεί να αναπαραχθεί όσες φορές χρειάζεται.

 

Έχοντας τα παραπάνω

υπόψην μας, ας προχωρήσουμε μπροστά δημιουργώντας μια εικονική μηχανή και εν συνεχεία

κάνοντας normalize στην συγκεκριμένη εικονική μηχανή

χρησιμοποιώντας το deployment image

το οποίο

έχουμε ήδη δημιουργήσει. Η διαδικασία ξεκινά σε έναν server

ο οποίος

τρέχει τον Hyper-V στον οποίο

δημιουργούμε μια καινούρια εικονική μηχανή. Στην πράξη, φορτώνουμε στην μνήμη τον

Hyper-V Manager

και εν συνεχεία

επιλέγουμε την εντολή New | Virtual

Machine από το Actions

pane. Όταν ο New Virtual

Machine Wizard ξεκινά, κάνουμε κλικ

στο Next για να προσπεράσουμε το Welcome

screen.

 

Στα προηγούμενα

άρθρα της σειράς δημιουργήσαμε deployment images

για τα Windows

7 και για τον Windows Server 2008 R2

αντίστοιχα. Για την συγκεκριμένη παρουσίαση θα χρησιμοποιήσουμε το Windows

7 deployment image.

Για τούτο τον λόγο, καθορίζουμε το Windows 7 Image

ως το

όνομα της εικονικής μηχανής. Αυτή η οθόνη μας δίνει την δυνατότητα της επιλογής

αποθήκευσης της εικονικής μηχανής σε διαφορετική διαδρομή δίσκου. Εάν ‘εχουμε καθορίσει

συγκεκριμένο αποθηκευτικό μέσο για την αποθήκευση των εικονικών μηχανών τότε

προτείνεται η άμεση χρησιμοποιήσή του.

 

Κάνουμε κλικ

στο Next και αυτομάτως ο wizard

θα μας ρωτήσει

πόση μνήμη RAM θέλουμε να δεσμεύσουμε για την συγκεκριμένη

εικονική μηχανή. Προτείνω την δέσμευση τουλάχιστον 1024 MB.

 

Η επόμενη οθόνη

μας ερωτά πια κάρτα δικτύου (network adapter)

θα πρέπει να χρησιμοποιήσει η εικονική μηχανή. Εξ ορισμού οι εικονικές μηχανές είναι

ρυθμισμένες έτσι ώστε να μην συνδέονται στο δίκτυο. Άρα λοιπόν θα πρέπει να είμαστε

βέβαιοι ότι έχουμε επιλέξει μια κάρτα δικτύου πριν κάνουμε κλικ στο Next.

 

Στην αμέσως επόμενη

οθόνη θα μας ζητηθεί να ορίσουμε το μέγεθος του εικονικού σκληρού δίσκου (virtual

hard disk) τον οποίο θέλουμε

να χρησιμοποιήσουμε. Προτείνω την χρήση – δέσμευση κατ’ελάχιστον 50 GB. Θα πρέπει να λάβετε υπόψην σας ότι ο Hyper-V

χρησιμοποιεί

την τεχνική του thin provisioning εξ

ορισμού, στοιχείο το οποίο σημαίνει ότι ακόμη και αν καθορίσετε το μέγιστο μέγεθος

των 2040 GB στην πράξη το αρχείο του εικονικού δίσκου (actual

virtual hard disk

file) θα έχει μέγεθος το οποίο θα αντιστοιχεί στον όγκο των

δεδομένων τα οποία είναι αποθηκευμένα εντός αυτού.

 

Στην αμέσως επόμενη

οθόνη ερωτόμαστε εάν θέλουμε να εγκαταστήσουμε ένα λειτουργικό σύστημα. Θα πρέπει

να βεβαιθούμε ότι έχουμε επιλέξει την επιλογή εγκατάστασης του λειτουργικού συστήματος

από το δίκτυο (network based

installation server),

όπως αυτό απεικονίζεται στην Εικόνα 1. Αμέσως μετά κάνουμε κλικ στο Finish

για να

δημιουργήσουμε την εικονική μηχανή.

 

 

Εικόνα 1: Πρέπει

να παραμετροποιήσουμε την εικονική μηχανή έτσι ώστε να χρησιμοποιεί την εγκατάσταση

διαμέσου του δικτύου (network based

installation).

 

Εγκαθιστώντας τα Windows

 

Όταν επιστρέψουμε

πίσω στην κύρια οθόνη του Hyper-V

Manager κάνουμε διπλό κλικ στην μόλις δημιουργηθήσα εικονική

μηχανή για κάνουμε επισκόπηση σε αυτήν. Αρχικώς η εικονική μηχανή είναι ανενεργή

(powered off), γι’αυτό επιλέγουμε

την εντολή Start από το μενού Action

για να

την ενεργοποιήσουμε. Μετά από ένα χρονικό διάστημα ενός ή το πολύ δύο λεπτών της

ώρας η εικονική μηχανή θα αποκτήσει μια IP

address από τον DHCP

server τον οποίο έχουμε εγκατεστημένο. Μόλις αυτό συμβεί θα πρέπει

ταχύτατα να πιέσουμε το πλήκτρο F12 για να ξεκινήσει η

διαδικασία του network boot.

Σε αυτήν την χρονική στιγμή, η εικονική μηχανή φορτώνει στην μνήμη ένα Windows

pre-boot περιβάλλον, το οποίο

απεικονίζεται στην Εικόνα 2.

 

 

Εικόνα 2: Η

εικονική μηχανή φορτώνει ένα pre-boot

environment.

 

Στην παραπάνω

οθόνη θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι έχετε επιλέξει το σωστό keyboard layout και εν συνεχεία

κάνουμε κλικ στην επιλογή Run the

Deployment Wizard

to Install a

New Operating System

option. Αμέσως μετά θα σας ζητηθεί να εισάγεται το username,

 το domain

name, και το password τα οποία θα

χρησιμοποιηθούν για την σύνδεση στο δικό σας deployment share.

 

Μετά την

εισαγωγή των, κάνουμε κλικ στο OK. Εν συνεχεία θα μας ζητηθεί

να επιλέξουμε το λειτουργικό σύστημα το οποίο θέλουμε να εγκαταστήσουμε, όπως

αυτό απεικονίζεται στην Εικόνα 3. Οι επιλογές μας είναι αντίστοιχες των deployment images που έχουν καθοριστεί

προηγουμένως.

 

 

Εικόνα 3: Επιλέγουμε

το λειτουργικό σύστημα το οποίο επιθυμούμε να εγκαταστήσουμεl.

 

Κάνουμε κλικ

στο Next και αυτομάτως θα μας ζητηθεί να εισάγουμε το

όνομα του υπολογιστή (computer name).

Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι το όνομα του υπολογιστή μας είναι αδιάφορο διότι

πολύ απλά πρόκειται να κάνουμε normalize στο image,

γι’αυτο κάνουμε κλικ στο Next για να αποδεχτούμε το

εξ ορισμού όνομα (default name).

 

Η επόμενη οθόνη

μας ρωτά εάν θέλουμε να συνδεδθούμε σε ένα domain.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να συνδεθούμε σε ένα domain

στην

συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αντιθέτως θα πρέπει να επιλέξουμε την επιλογή Join

a Workgroup και αμέσως μετά

κάνουμε κλικ στο Next.

 

Στην επόμενη

οθόνη ερωτόμαστε εάν θέλουμε να κάνουμε επαναφορά των δεδομένων χρήστη (restore

user data). Επιλέγουμε την επιλογή Do Not Restore User Data and Settings και κάνουμε κλικ στο Next.

 

Σε αυτό το σημείο κάνουυμε επαλήθευση για την επιλογή της σωστής γλώσσας, χρόνου – νομίσματος και πληκτρολογίου – ( verify that the appropriate language, time and

currency format, and keyboard layout) – και κάνουμε κλικ στο Next. Τώρα, μπορούμε να επιλέξουμε την χρονική ζώνη

(time zone) και κάνουμε κλικ

στο Next.

 

Η επόμενη οθόνη

η οποία θα εμφανιστεί είναι εξόχως σημαντική. Θα πρέπει να επιλέξουμε την επιλογή

Capture an Image

of this Reference Computer, όπως αυτό απεικονίζεται

στην Εικόνα 4. Το πεδίο τοποθεσίας (Location field)

θα πρέπει να παραπέμπει στο δικό σας deployment share

και θα πρέπει

να καθορίσουμε ένα μοναδικό όνομα για το το οποίο πρόκειται να δημιουργήσουμε.

 

 

Εικόνα 4: Yπρέπει

να δημιουργήσουμε (capture) ένα reference image της συγκεκριμένης

εικονικής μηχανής.

 

Αμέσως μετά

κάνουμε κλικ στο Next το οποίο ακολουθείται

από το Begin. Το pre-installation environment θα ξεκινήσει την εγκατάσταση

των Windows 7 όπως απεικονίζεται στην Εικόνα 5.

 

 

Εικόνα 5: Τα

Windows 7 εγκαθιστώνται από μια διαδρομή δικτύου (network

share).

 

Μετά την ολοκλήρωση

της βασικής διαδικασίας εγκατάστασης των Windows,

η εικονική μηχανή απορρίπτει το pre-installation environment και δημιουργεί ένα αρχείο

image (.WIM), όπως απεικονίζεται

στην Εικόνα 6.

 

 

Εικόνα 6: Η

εικονική μηχανή δημιουργεί ένα αρχείο .WIM

το οποίο

βασίζεται στην εγκατάσταση η οποία έχει ολοκληρωθεί πριν από λίγο.

 

Όπως

θα θυμάστε,

το pre-installation environment απαιτεί

από εμάς να παράσχουμε ένα σύνολο από credentials τα

οποία θα χρησιμοποιηθούν για την σύνδεση με το deployment share. Ο

λόγος για τον οποίο θα πρέπει να παράσχουμε αυτά τα credentials είναι γιατί το αρχείο .WIM το

οποίο δημιουργήθηκε κατά την ολοκλήρωση εγκατάστασης των Windows έχει

εγγραφεί στο deployment share

χρησιμοποιώντας την διαδρομή την οποία έχουμε εισάγει.

 

Συμπέρασμα

 

Τώρα που έχουμε

ένα image το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη

άλλων εικονικών μηχανών βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο όσον αφορά την δημιουργία ενός

private cloud. Οι ίδιες οι εικονικές

μηχανές τρέχουν επάνω στον Hyper-V.

Σε συνέχεια των προηγουμένων άρθρων, σας υπενθυμίζω ότι έχουμε δημιουργήσει  ένα Hyper-V

deployment image

και αυτό

το image μπορεί να συνδυαστεί με την τεχνική την οποία

σας παρουσίασα στο συγκεκριμένο άρθρο για να δημιουργήσετε μια σειρά από Hyper-V

servers.

 

Βεβαίως ο Hyper-V

αποτελεί

απλά μια πλατφόρμα φιλοξενίας εικονικών μηχανών (virtual

machine hosting platform).

Η πραγματική υποδομή private cloud

θα βασιστεί

επάνω στον System Center Virtual

Machine Manager και στην έκδοση 2.0 του

Self Service Portal.

Στο επόμενο άρθρο της συγκεκριμένης σειράς θα σας παρουσιάσω τον τρόπο με τον οποίο

θα δημιουργήσετε μια υποδομή private cloud.

Αργότερα δε, θα σας παρουσιάσω το τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιώντας το image

το έχουμ

πριν από λίγο δημιουργήσει για να κάνουμε δυναμική δημιουργία (dynamically generate) εικονικών μηχανών

μέσα στο private cloud.

 

Εάν θέλετε να διαβάσετε και τα προηγούμενα άρθρα

της συγκεκριμένης σειράς δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ στους παρακάτω

διαδικτυακούς συνδέσμους:

 

Πως μπορούμε χρησιμοποιώντας τον Hyper-V να

κατασκευάσουμε μια υποδομή Private Cloud (Μέρος 1ο)

 

Πως μπορούμε χρησιμοποιώντας τον Hyper-V να

κατασκευάσουμε μια υποδομή Private Cloud (Μέρος 2ο)

 

Πως μπορούμε χρησιμοποιώντας τον Hyper-V να

κατασκευάσουμε μια υποδομή Private Cloud (Μέρος 3ο)

span style=