Jump to content

kavag

Administrators
 View Profile  See their activity

  • Posts

    222

  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    49

 Content Type 

Blog Entries posted by kavag

  1. kavag
    The way that Network Virtualization is implemented in Hyper-V and subsequently in Microsoft Azure IaaS, enables explicitly the Routing between Virtual Subnets. This is the reason why the traffic between Virtual Subnets, that are part of the same Virtual Network, is unrestricted unless we have applied Network Security Groups.
    Network Security Groups Is a way to control traffic between Virtual Subnets of an Azure Virtual Network as well as the Internet. Moreover, Network Security Groups provide segmentation within Azure Virtual Network, by applying rules according to our needs and design.

    Until Network Security Groups became Generally Available, the only way to control traffic was endpoint based Access Control Lists. By applying ACLs to a Virtual Machine’s public endpoint, we have a way to control the ingress traffic to this port of this particular Virtual Machine. Network Security Groups takes this capability a step ahead and enables us to control all inbound as well as outbound traffic of a Virtual Machine or a Virtual Subnet.
    How does a Network Security Group (NSG) work ?
    A Network Security Group has a name and a descriptive label and is associated to an Azure Region. It contains Inbound and Outbound traffic rules and can be applied to a Virtual Machine, a Virtual Subnet or both.

    Associating an NSG to a VM – When an NSG is directly associated to a VM, the Network access rules in the NSG are directly applied to all traffic that is destined to the VM.
    Associating an NSG to a Subnet – When an NSG is associated to a subnet, the Network access rules in the NSG are applied to all the VMs in the subnet.
    Associating an NSG to a Subnet and a VM – It is possible that you can associate an NSG to a VM and a different NSG to the subnet where the VM resides. This is supported and in this case the VM gets two layers of protection. On the Inbound traffic the packet goes through the access rules specified in the subnet followed by rules in the VM and in the Outbound case it goes through the rules specified in the VM first before going through the rules specified in the subnet.
    Priorities and Default Rules
    As we mentioned above, an NSG contains Inbound and Outbound traffic Rules that we create according to our needs. These Rules are processed in the order of priority. Rules with lower priority number are processed before those with higher priority number and so on. Default rules are also there for a Network Security Group. These rules cannot be deleted but they have the lowest priority and, normally, they will be overridden.
    Azure Virtual Network
    Let’s assume that we want to deploy a three-tier application in Microsoft Azure IaaS offering. In this case, we create a Virtual Network as illustrated in the following figure:


    By default, Virtual Machines that are deployed to the Virtual Subnets (Front, App, DB) can communicate to each other and can have access to the Internet. This default behavior in some cases is not enough and Security and Access Control needs to be applied. By using Network Security Groups, the Virtual Network’s security is strengthened and Access Control Rules to inbound and outbound traffic are enforced.
    Create and use Network Security Groups – Step-By-Step
    As a demonstration, we are going to use the Virtual Network that we’ve created in the previous example. Let’s assume that we want to implement a more restrictive scenario, like the one shown in the following figure:
    In order to achieve the designed security and access control we should create traffic rules, that they can be summarized in the following table:

      Front End
    Subnet Application
    Subnet Database
    Subnet Internet Front End
    Subnet - Allow - TCP/80 Deny - All Allow - All Application
    Subnet Allow - TCP/80 - Allow - TCP/1433 Allow - TCP/3389 Database
    Subnet Deny - All Allow - TCP/1433 - Allow - TCP/3389 Internet Allow - All Allow - TCP/3389 Allow - TCP/3389 - Network Security Groups can be created and applied using PowerShell and REST API. In this example we are going to use PowerShell. As always, we will use the latest PowerShell Azure Module which can be downloaded from Azure Portal.
    Using the following script we can create and apply Access Control Rules and Network Security Groups
    # Setting the variables $AzureRegion = 'West Europe' $AzureVNET = 'Three-Tier-VNET' # ---------------------Database Subnet Rules ------------------------- # Create a Network Security Group for Database Subnet New-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" -Location $AzureRegion -Label "NSG for Database Subnet of $AzureVNET" # Adding a Rule to deny Inbound TCP traffic from Front End Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name FEDeny -Type Inbound -Priority 100 ` -Action Deny -SourceAddressPrefix '172.16.1.0/24' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.3.0/24' ` -DestinationPortRange '*' -Protocol TCP # Adding a Rule to allow Inbound SQL (TCP/1433) traffic from Application Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name SQL -Type Inbound -Priority 110 ` -Action Allow -SourceAddressPrefix '172.16.2.0/24' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.3.0/24' ` -DestinationPortRange '1433' -Protocol TCP # Adding a Rule to allow Inbound RDP (TCP/3389) traffic from Internet, for management Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name RDP -Type Inbound -Priority 120 ` -Action Allow -SourceAddressPrefix 'INTERNET' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.3.0/24' ` -DestinationPortRange '3389' -Protocol TCP # Assign the Network Security Group to Database Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityGroupToSubnet -VirtualNetworkName $AzureVNET -SubnetName "Database" # Network Security Group Rules and details Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" -Detailed # ---------------------Application Subnet Rules ------------------------- #Create a Network Security Group for Application Subnet New-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" -Location $AzureRegion -Label "NSG for Application Subnet of $AzureVNET" # Adding a Rule to deny Inbound TCP traffic from Database Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name DBDeny -Type Inbound -Priority 100 ` -Action Deny -SourceAddressPrefix '172.16.3.0/24' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.2.0/24' ` -DestinationPortRange '*' -Protocol TCP # Adding a Rule to allow Inbound WEB (TCP/80) traffic from Front End Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name WEB -Type Inbound -Priority 110 ` -Action Allow -SourceAddressPrefix '172.16.1.0/24' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.2.0/24' ` -DestinationPortRange '80' -Protocol TCP # Adding a Rule to allow Inbound RDP (TCP/3389) traffic from Internet, for management Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityRule -Name RDP -Type Inbound -Priority 120 ` -Action Allow -SourceAddressPrefix 'INTERNET' -SourcePortRange '*' -DestinationAddressPrefix '172.16.2.0/24' ` -DestinationPortRange '3389' -Protocol TCP # Assign the Network Security Group to Database Subnet Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" | Set-AzureNetworkSecurityGroupToSubnet -VirtualNetworkName $AzureVNET -SubnetName "Application" # Network Security Group Rules and details Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" -Detailed We can get all the details about applied Network Security Groups using the command:
    Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "DB-NSG" -Detailed
    Get-AzureNetworkSecurityGroup -Name "APP-NSG" -Detailed References
    About Network Security Groups Network Security Groups  
    The post Secure Azure Virtual Network using Network Security Groups appeared first on Vaggelis Kappas.


  2. kavag
    A client of mine has asked me if it would be possible to run pfSense as a Microsoft Azure IaaS Virtual Machine. pfSense® software is a free, open source customized distribution of FreeBSD, specifically tailored for use as a firewall and router that is entirely managed via web interface.
     
    At that time, I had in mind that running FreeBSD 10 under Hyper-V and in Microsoft Azure, is something that can be done. So, I decided to build a deployment as a Proof of Concept and to write a blog post about this deployment.
     
    This post will provide instructions and all the necessary steps to prepare, upload and run pfSense-2.2.3 in Microsoft Azure.
     
    Read More
  3. kavag
    The way that Network Virtualization is implemented in Hyper-V and subsequently in Microsoft Azure IaaS, enables explicitly the Routing between Virtual Subnets. This is the reason why the traffic between Virtual Subnets, that are part of the same Virtual Network, is unrestricted unless we have applied Network Security Groups.
     
    Network Security Groups Is a way to control traffic between Virtual Subnets of an Azure Virtual Network as well as the Internet. Moreover, Network Security Groups provide segmentation within Azure Virtual Network, by applying rules according to our needs and design.
     
    Until Network Security Groups became Generally Available, the only way to control traffic was endpoint based Access Control Lists. By applying ACLs to a Virtual Machine’s public endpoint, we have a way to control the ingress traffic to this port of this particular Virtual Machine. Network Security Groups takes this capability a step ahead and enables us to control all inbound as well as outbound traffic of a Virtual Machine or a Virtual Subnet.
    How does a Network Security Group (NSG) work ?
     
    A Network Security Group has a name and a descriptive label and is associated to an Azure Region. It contains Inbound and Outbound traffic rules and can be applied to a Virtual Machine, a Virtual Subnet or both.
     

    Read More ....
  4. kavag
    What is Nano Server ?
    Nano Server is a new installation option that became available with the arrival of Windows Server 2016 Technical Preview. It is a purpose-built, stripped down operating system designed to run services and to be managed remotely.
    Windows Server 2016 will offer the following installation options:


    Nano Server has been designed according to Zero-Footprint model and its size on disk is around 500MB. It has no GUI, binaries or metadata in the OS image, it sets up significantly faster and requires far fewer updates and restarts than Windows Server.
     
    Read More --->
  5. kavag
    Intro
    In this blog post I will describe a way to implement an architecture that includes a private Azure Kubernetes Service (AKS) Cluster by using Bicep, a declarative language for describing and deploying Azure resources.
    According to project’s page on GitHub, Bicep is a Domain Specific Language (DSL) for deploying Azure resources declaratively and It aims to drastically simplify the authoring experience with a cleaner syntax, improved type safety, and better support for modularity and code re-use. 
    The control plane or API server, in a fully private AKS cluster, has internal IP address and it communicates with the node pools through the private network, by leveraging the technology of Azure Private Link service. Furthermore, there is no need for the worker nodes to have a public IP assigned to a standard loadbalancer for egress the traffic as we are able to redirect the egress path through a Network Virtual Appliance or Azure Firewall.
    In a nutshell, a fully private AKS cluster does not expose or use any public IP.
    References
    The initial idea to create a Bicep script that deploys an architecture like the one mentioned in the architectural diagram section, was taken from the following articles:
    Baseline architecture for an Azure Kubernetes Service (AKS) cluster Fully private AKS clusters — without any public ips — finally! Create a “Fully private” AKS infrastructure with Terraform Architectural Diagram
    Bicep script
    The sources can be found at the following GitHub repository
    https://github.com/vakappas/private-aks-bicep
    The main Bicep script that deploys the architecture that is shown in the diagram, follows the modular approach and it has ‘subscription’ as its target scope.
    // set the target scope to subscription targetScope = 'subscription' / Create the hub vnet with all its components module hubvnet './modules/hub-default.bicep' = { name: 'hub-vnet' scope: resourceGroup(hubrg.name) params: { location: location hubVnetName: hubvnetName hubFwName: 'hub-fw' tags: tags } } there is a folder called ‘modules’ that contains the smaller parts of the whole implementation such as:
    The hub virtual network with all its components like the Azure Firewall and Azure Bastion The Virtual Network for the AKS cluster The Virtual Network for the Development Virtual Machines (agents) The VNET peering and route tables The private AKS cluster The AKS’s private DNS zone links to hub and dev Virtual Networks The dev VM which is an Ubuntu with Docker extension Running the script
    First you have to install the Bicep executable by following this guide:
    Setup your Bicep development environment
    Then, you will need to install either the Az CLI (2.20.0+) or the PowerShell Az module (v5.6.0+) that have Bicep support built-in.
    After that, you will need to run the following commands in an Azure CLI or PowerShell console:
    // Login to your Azure account az login // clone the repository git https://github.com/vakappas/private-aks-bicep.git // Start the deployment az deployment sub create -f ./private-aks.bicep -l northeurope As you see, you can use the standard deployment commands with your *.bicep files and the tooling will transpile the code and send it to ARM on your behalf.

  6. kavag
    Lately, I have been under the rock of work and that is why i didn’t write about this sooner. On October 1st I received an email saying: As you can imagine i was eagerly awaiting for this email and the…

    The post 2015Microsoft MVP Award on Hyper-V appeared first on href="http://vaggeliskappas.com">Vaggelis Kappas.


    class='bbc_url' rel='nofollow external'>Source
  7. kavag
    5nine Cloud Security Version 6.0 for Hyper-V has just been released , so let’s start to explore what is new in this version.
    5nine Cloud Security is the first and only agentless security and compliance solution built specifically for the Microsoft Cloud Platform and Hyper-V virtual machines running Windows and Linux. The solution provides multi-layered protection with an integrated virtual firewall, agentless antivirus and malware protection, along with an Intrusion Detection System (IDS) all in one package.
    Analysis and Alerting for Network Traffic Anomalies

     
    Allowed and blocked packets statistics
     
    5nine Cloud Security will create a baseline of normal network traffic patterns for your virtualized environment, then when it identifies an anomaly it will alert the administrator that a threat could be present. You can detect a variety of threats from suspicious network behavior and other advanced threats. 5nine constantly logs and monitors statistics about your historical traffic, packets, and their sizes, and if the values exceed the configurable alert sensitivity setting it will immediately notify you about the possibility of an attack.
     
    With 5nine Cloud Security you can now meet the security and compliance requirements for your business by being able to analyze and report on your historical data as a network forensics tool.
     
    Read More
  8. kavag
    Microsoft Office 365 combines Microsoft Office desktop suite with cloud-based versions of communication and collaboration services like Microsoft Exchange Online, Microsoft SharePoint Online, Microsoft Office Web Apps, and Microsoft Lync Online. Each of these, online provided, services has its own bandwidth requirements.
    When estimating network traffic, there are many variables to consider. Some of these are:
    The online services that your company has subscribed to
    The number of client computers that is in use simultaneously
    The task each client computer is performing
    The company’s network topology and the capacity of the various pieces of network hardware
    The number and the capacity of the network connections and network segments associated with each client computer

     
    In this article we are going to provide guidelines for rough (simple) estimation of the network bandwidth, each service is going to consume. Detailed specifications are beyond the scope of this article. For detailed documentation, business requirements, assessment and deployment preparation you can go to OnRamp for Office 365Microsoft Exchange Online
    In this section we are going to estimate the network bandwidth that your company would need to access Microsoft Exchange Online. To do this, we are going to use a very useful tool called Exchange Client Network Bandwidth Calculator and you can find it here. This tool can help you to reduce the risks involved in Exchange Server network bandwidth planning and is suitable for Exchange Online as well as Exchange On Premises.
    If you are already running Exchange Server On Premises you can use PowerShell or tools like Exchange Server Profile analyzer, in order to determine mailbox size, average message size, messages sent and received per mailbox per day etc.
    In this calculation we have used User Profile data as suggested by the Exchange Client Network Bandwidth Calculator. The following table lists the message usage for light, medium, heavy, and very heavy e-mail users
    ActivityLightMediumHeavyVery HeavyMessages sent per day5102030Messages received per day204080120Average message size50 KB50 KB50 KB50 KBAverage Mailbox Size2 GB2 GB2 GB2 GB
    The network traffic that is generated by each type of user in each e-mail client, is on the following table. All values are in kilobytes (KB) per day per user.E-Mail ClientLightMediumHeavyVery HeavyOutlook 2010 (OA-Cached),Receive2435 KB3701 KB6233 KB9437 KBOutlook 2010 (OA-Cached),Send319 KB638 KB1277 KB1915 KBOWA 2010,Receive1835 KB3635 KB7229 KB10823 KBOWA 2010,Send561 KB1122 KB2244 KB3365 KBOutlook 2011 (EWS),Receive3317 KB5276 KB9194 KB14097 KBOutlook 2011 (EWS),Send1061 KB2122 KB4243 KB6365 KB
    To apply this information to your company, consider the following examples. Each example assumes that the users are in the same time zone and that they perform most of their work during the same eight hours of the day.
    Example 1, 50 Heavy Outlook 2011 users: In order to calculate the network bandwidth consumption in bytes per second, we must use the following formula
    Received bytes/sec = (50 heavy users × (9,194 KB/user ÷ day)) ÷ (8 hr/day × 3600 sec/hr) = 15.96 KB/sec
    Sent bytes/sec = (50 heavy users × (4,243 KB/user ÷ day)) ÷ (8 hr/day × 3600 sec/hr) = 7.36 KB/sec
    These are average rates, if we assume a daily peak of twice the average usage, the network connection would need to support approximately 32 KB/sec of Download Speed and 16 KB/sec of Upload speed.

    Example 2, 30 Medium OWA users: In order to calculate the network bandwidth consumption in bytes per second, we must use the following formula
    Received bytes/sec = (30 heavy users × (7,229 KB/user ÷ day)) ÷ (8 hr/day × 3600 sec/hr) = 7.53 KB/sec
    Sent bytes/sec = (50 heavy users × (2,244 KB/user ÷ day)) ÷ (8 hr/day × 3600 sec/hr) = 2.33 KB/sec
    These are average rates, if we assume a daily peak of twice the average usage, the network connection would need to support approximately 16 KB/sec of Download Speed and 6 KB/sec of Upload speed.

    You can use the Exchange Client Network Bandwidth Calculator spreadsheet and choose your users profiles mixing.Microsoft SharePoint Online
    In this section we are going to estimate the network bandwidth that your company would need to access Microsoft SharePoint Online. This estimation is based to the following assumptions:
    An average page load (interaction) transfers approximately 100 KB.
    A typical user generates about 40 interactions per hour.
    About 20 percent of a company’s users will be active at the same time.

    With that been said, consider the following example, having in mind that this example assumes that all of the users are in the same time zone and that they perform most of their work during the same eight hours of the day.
    In this example a company has 100 SharePoint Online Users and we calculate the average network traffic for each user using this formula: bits per second = (102,400 bytes/load × 8 bits/byte × 40 loads/hr) ÷ 3600 seconds/hr = 9102 bits per second
    With the assumption that only 20% of company’s users will be active at the same time, those 20 users would require 20 × 9102 bits per second = 177,77 Kilobits per second.
    if we assume a daily peak twice the average usage, the network connection would need to support approximately 360 Kb/sec.
    In addition to the bandwidth requirement, SharePoint Online requires a network latency of no greater than 250 milliseconds.
    For more detailed information about capacity planning for SharePoint Online, see Plan for bandwidth requirements.Microsoft Lync Online
    The estimation of bandwidth requirements for Microsoft Lync Online can be challenging as it depends on many parameters.
    Generally, the network bandwidth usage is based on each user. The starting point for understanding the network bandwidth requirements for Lync Online is documented in the article, Network Bandwidth Requirements for Media Traffic, published in Microsoft Technet
    There is also a bandwidth calculator available for download.
    In planning phase you can use the Transport Reliability IP Probe (TRIPP) tool using the following URLs according to your physical location:
    Amsterdam, NL: http://trippams.online.lync.com
    Blue Ridge, VA: http://trippbl2.online.lync.com
    Dublin, IE: http://trippdb3.online.lync.com
    Hong Kong: http://tripphkn.online.lync.com
    San Antonio, TX: http://trippsn2.online.lync.com
    Singapore: http://trippsg1.online.lync.com

    This tool can help you determine connectivity or bandwidth problems
    The bandwidth usage is determined by a number of factors, the Codec used (along with overhead), the Stream activity level and for video, the resolution/quality and frame rate.
    The post Simple network bandwidth consumption calculation for Office 365 appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  9. kavag
    Every time I present a session about Microsoft Azure IaaS, the most common question is about Virtual Machines’ capability of getting more than one Virtual Network Interface (vNIC). At TechEd Europe 2014, Microsoft announced support for multiple Network Interfaces (vNICs) in Azure VMs, as well as other additions to Azure Virtual Networks like Network Security Groups.
     
    Moreover, the capability of adding more than one vNIC to a Virtual Machine will enable Virtual Appliances scenarios like Firewalls, Load Balancers etc.
     
    In this blogpost we are going to explore all the necessary steps for creating a Virtual Machine with multiple vNICs in Azure IaaS. So, let’s get started.
     
    Read More
  10. kavag
    Recently 5nine Software released the version 7.1 of 5nine Manager. 5nine Manager is an easy-to-use and cost-effective management solution for Microsoft Hyper-V. It provides many of the features of Microsoft’s System Center Virtual Machine Manager that you need for everyday Hyper-V and cluster management, at a fraction of the cost.
     
    In this blog post we are going to explore the latest improvements and enhancements of 5nine Manager v7.1, so keep reading.
     
    5nine Manager v7.1 helps system administrators save time by automating multiple operations through various enhancements to 5nine Manager’s platform, views, wizards and antivirus features. The new version makes 5nine Manager look and feel like VMware vCenter and increases operational efficiency, enabling administrators that are new to Hyper-V to have an easier and more familiar management experience.
     
    Read More ...
  12. kavag
    Με μεγάλη χαρά την πρώτη Οκτωβρίου έλαβα ένα email που έλεγε τα παρακάτω
    Είμαι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος για τη διάκριση αυτή, η οποία μου δίνει τη δύναμη όσο και την έμπνευση, να συνεχίσω με αμείωτο ζήλο την προσπάθεια και την συνεισφορά στην κοινότητα των IT Pros.
    Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη της κοινότητας των IT Pros, το autoexec.gr και τους φίλους, πολλοί από τους οποίους είναι ή ήταν συν-MVPs, για όλη τη βοήθεια, την υποστήριξη και την καθοδήγηση τους όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
    Τέλος θα ήθελα, ιδιαίτερα, να ευχαριστήσω τους φίλους στη Microsoft τόσο για τη διαρκή υποστήριξή τους στην κοινότητα όσο και για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.
    Σας ευχαριστώ και πάλι και υπόσχομαι να συνεχίσω με αμείωτο ενδιαφέρον και πάθος όλη την προσπάθεια και την συνεισφορά στην κοινότητα των IT Pros.
    The post Microsoft Hyper-V MVP Award 2014 appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  13. kavag
    The greatest, community driven, technical event in Greece for IT Professionals and Developers is back!
    It’s been long time since the last ITPRO|DEV Connections event  took place. There are a few reasons for that, but this does not matter anymore as we proudly bring it back to life and this time in virtual form!
    This event is community driven, and this year the number of the communities that take part are bigger than ever before. This signifies great momentum and deep commitment from the community members to help and support other community members. 
    More than 100 speakers with real-world experiences and different backgrounds, leaving in different parts of the world, as now we have grown outside Greek borders, are getting together and sharing their knowledge with all the members of 15 technical communities that are embracing the ITPRO|DEV Connections 2020!
    The event’s tracks
    It will be 2 full days with parallel tracks running from ~10am to ~6pm (local time, that is GMT+2) and it will cover the following categories (in alphabetical order):
    AI & ML Data & Analytics Development DevOps Infrastructure Learning & Certification Modern Workspace Networks & Security Project Management All sessions are 45 minute long.
    The event is FREE, but you have to register here: 

    The event’s details
    We have created the event on a platform that will have all the amenities of a normal conference, like sponsor booths, networking groups for 1-to-1 messaging and video calls, session evaluations, and of course a way to build your own personal schedule for your favorite sessions!
    The event comes with a very handy mobile app that you get to build your schedule and give session feedback and more. So make sure that you download the app and configure it with the 4-digit code that corresponds to our event. All this information is in the registration confirmation email!
    Also, this year is going to be delivered in 2 languages, so make sure you check the session tags for the tag “Lang: EL” or “Lang: EN” in a blue-ish color.
    Since we are in the tags area, there are mainly 4 different colors for tags:
    Dark blue: Session track Magenta: Session tags Light green: Session level Light blue: Session language I’m speaking!
    Apart from being in the organizing team, I have also a session, where I will talk about how the cloud is changing the way infrastructure is designed, and how you can build a highly available and scalable security perimeter by using Cisco Firepower Threat Defense virtual appliances.
    The session is called “Cisco NGFWv scalable design in Azure” and is on Saturday, 12th at 1 pm (GMT+2). The session is demo heavy as it is inspired by real customer project! Looking forward to welcome you if it happens to drop by.
    Call for action!
    What are you waiting for?
    Register here https://www.itprodevconnections.gr build your agenda and join us on 12-13 of December.
    Don’t forget to use the official hashtag of the event in any of your posts which is #itprodevgreece
  14. kavag
    Αυτό που ήταν γνωστό μέχρι τώρα και τονιζόταν ιδιαιτέρως, ήταν να μην αποδίδεται για οποιοδήποτε λόγο Static IP address στα Virtual Machines του Microsoft Azure IaaS. Ακόμη και εάν τα VMs προορίζονταν για Domain Controllers ή για DNS Servers.
    Όσοι μάλιστα το είχαν προσπαθήσει είδαν τα VMs που είχαν δημιουργήσει να εξαφανίζονται, ξαφνικά, από την κονσόλα διαχείρισης.
    Με τις τελευταίες όμως βελτιώσεις που έγιναν στις υπηρεσίες του Azure IaaS (Μάιος 2014), στην περίπτωση που το VM συνδέεται σε κάποιο Virtual Network, έχουμε την δυνατότητα πλέον να επιλέξουμε την επιθυμητή IP διεύθυνση που θα πάρει όταν θα ξεκινήσει ή μετά την επανεκκίνηση.
     
    Εάν έχουμε λοιπόν ένα Virtual Network που περιλαμβάνει υποδίκτυα (Subnets) όπως το παρακάτω

    και δημιουργήσουμε ένα VM που θα το συνδέσουμε π.χ. στο υποδίκτυο ADDS

    αυτό θα πάρει την πρώτη διαθέσιμη διεύθυνση από το Subnet, δηλαδή την 10.10.4.4. Tο δεύτερο VM που θα συνδεθεί στο δίκτυο αυτό θα πάρει την 10.10.4.5 κ.ο.κ.
    Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι τρείς πρώτες διευθύνσεις κάθε δικτύου και υποδικτύου, από .1 έως .3, είναι κατειλημμένες από το Azure και δεν είναι διαθέσιμες.

    Όσο τα Virtual Machines είναι εν λειτουργία θα διατηρήσουν τις IP διευθύνσεις που τους έχει δώσει το Azure, ακόμη και στην περίπτωση του reboot ή του Shutdown μέσα από το λειτουργικό.
    Εάν όμως σταματήσουν (Stop) από το Management Portal ή μέσω του PowerShell τότε γίνονται de-provisioned. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη φορά που θα ξεκινήσουν θα αναζητήσουν την πρώτη διαθέσιμη IP διεύθυνση.
    Έτσι εάν κάνουμε Stop τα Virtual Machines, μέσω PowerShell και ξεκινήσουμε πρώτα το DC01 και μετά το DNS01 τότε οι IP διευθύνσεις που θα έχουν θα είναι οι εξής

    Βλέπουμε λοιπόν ότι τώρα που ξεκίνησε πρώτο το DC01 πήρε την πρώτη διαθέσιμη διεύθυνση IP δηλαδή την 10.10.4.4.
    Όπως είπαμε και παραπάνω, μέχρι τις πρόσφατες αλλαγές και βελτιώσεις, για να είμαστε σίγουροι για την διεύθυνση IP που θα πάρει ένα VM θα έπρεπε να ελέγχουμε την σειρά εκκίνησης (Startup Sequence).Αλλαγές Μαΐου 2014, Static Internal IP Address (DIP)
    Για ορισμένα Virtual Machines, όπως για παράδειγμα οι DNS Servers ή οι Domain Controllers το να αλλάζουν διευθύνσεις IP είναι κάτι που δεν είναι επιθυμητό.
    Τώρα λοιπόν μπορούμε εάν θέλουμε, μέσω του PowerShell, να εξασφαλίσουμε διευθύνσεις IP από το Virtual Network που έχουμε αναπτύξει στο Azure γι’ αυτά τα VMs.
    Ας δούμε πωςΈλεγχος διαθεσιμότητας διεύθυνσης IP
    Για να δώσουμε μία διεύθυνση IP, θα πρέπει πρώτα να είμαστε σίγουροι ότι αυτή είναι διαθέσιμη. Ο έλεγχος της διαθεσιμότητας μιας διεύθυνσης IP γίνεται με την εντολή Test-AzureStaticVNetIP.
    Test-AzureStaticVNetIP -VNetName Labs-VNET -IPAddress 10.10.4.11IsAvailable : TrueAvailableAddresses : {}OperationDescription : Test-AzureStaticVNetIPOperationId : f8c1df87-56ed-0adb-8c74-24bd82eeebe6OperationStatus : Succeeded
    Απαραίτητο είναι το όνομα του Virtual Network στα Subnets του οποίου είναι η IP διεύθυνση για την οποία γίνεται ο έλεγχος.Ορισμός static internal IP (DIP) σε υπάρχον VM
    Αφού κάναμε έλεγχο για την διαθεσιμότητα της επιθυμητής διεύθυνσης IP και συγκεκριμένα της 10.10.4.11, μπορούμε να την δώσουμε σε ένα από τα Virtual Machines που έχουμε ήδη δημιουργήσει, π.χ. στο DNS01
    Get-AzureVM -ServiceName Labs-CS -Name DNS01 | Set-AzureStaticVNetIP -IPAddress 10.10.4.11 | Update-AzureVM
    Η εντολή Update-AzureVM θα κάνει την απαραίτητη επανεκκίνηση στο VM για να πάρει την επιθυμητή διεύθυνση IP
    Ορισμός static internal IP (DIP) σε νέο VM
    Εάν δημιουργούμε Virtual Machines μέσω PowerShell, έχουμε την δυνατότητα να δώσουμε την επιθυμητή διεύθυνση IP στην φάση της υλοποίησης
    $ImageName = "a699494373c04fc0bc8f2bb1389d6106__Windows-Server-2012-R2-201408.01-en.us-127GB.vhd"$admin="vkappas"$passwd="Admin@2014"New-AzureVMConfig -Name "DNS02" -InstanceSize "Small" -ImageName $ImageName | Add-AzureProvisioningConfig -Windows -AdminUsername $admin -Password $passwd | Set-AzureSubnet -SubnetNames "ADDS" | Set-AzureStaticVNetIP -IPAddress "10.10.4.12" | New-AzureVM -ServiceName "Labs-CS" -AffinityGroup "Labs-AG"
    Αφαίρεση static internal IP (DIP)
    Όπως δώσαμε την επιθυμητή διεύθυνση IP σε ένα VM, μπορούμε και να την αφαιρέσουμε ώστε αυτό να λάβει την πρώτη ελεύθερη κατά τα γνωστά.
    Η εντολή που θα χρησιμοποιήσουμε είναι η Remove-AzureStaticVNetIP ως εξής
    Get-AzureVM -ServiceName labs-CS -Name DNS01 | Remove-AzureStaticVNetIP | Update-AzureVM
    The post Configuring a Static Internal IP Address (DIP) for a VM in Azure VNET appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  15. kavag
    Γενικά
    Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε έλεγχο της ανθεκτικότητας των Storage Spaces έναντι βλάβης ενός, δύο ή και περισσοτέρων σκληρών δίσκων πάνω στους οποίους έχουν υλοποιηθεί. Θα εξετάσουμε και τα τρία επίπεδα ασφάλειας που προσφέρονται, δηλαδή τα :
    Two Way Mirroring
    Three Way Mirroring και
    Parity

    Υπάρχει μια αντιστοιχία των παραπάνω επιπέδων ασφαλείας με τα γνωστά μας RAID levels, αλλά όχι απόλυτη μια που, όπως θα δούμε, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα Two-Way Mirror με χρήση τριών (3) δίσκων.
    Ένα πλήθος με τις συνηθέστερες ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους σχετικά με τα Storage Spaces θα βρείτε στο παρακάτω σύνδεσμο :
    Storage Spaces Frequently Asked Questions (FAQ)
    Ενώ, πολύ χρήσιμος είναι και ο παρακάτω πίνακας στον οποίο παρουσιάζεται ο συσχετισμός των επιπέδων ασφαλείας των Storage Spaces με τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό δίσκων.Resiliency typeMinimum number of columnsColumn-to-disk correlationMinimum number of disksTwo-way mirror

    1



    1:2



    2

    Three-way mirror

    1



    1:3



    5

    Parity

    3



    1:1



    3



    Για την δημιουργία των Storage Spaces και τους ελέγχους της αντοχής τους, την προσομοίωση δηλαδή της βλάβης, θα χρησιμοποιήσουμε το αγαπημένο μας εργαλείο, το PowerShell, ενώ όλες οι δοκιμές θα διεξαχθούν σε εργαστηριακό περιβάλλον που περιλαμβάνει έναν Windows Server 2012R2 Hyper-V host και ένα Guest VM με Windows Server 2012R21. Έλεγχος αντοχής Two Way Mirroring1.1 Δημιουργία δίσκων
    Για να δημιουργήσουμε τους σκληρούς δίσκους και τους συνδέουμε στο Guest VM, εκτελώντας τις παρακάτω εντολές στον Hyper-V host
    <span style="font-family: verdana,geneva;"># Create three VHDX1..3|%{New-VHD -Path "C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -LogicalSectorSizeBytes 4096 -PhysicalSectorSizeBytes 4KB -SizeBytes 20GB -Dynamic}# Attach VHDX disks to a VM1..3|%{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -ControllerType SCSI}</span> 1.2 Δημιουργία Storage Pool
    Το Storage Space υλοποιείται επάνω σε ένα Storage Pool, που το δημιουργούμε με τις παρακάτω εντολές
    <span style="font-family: verdana,geneva;"># Create Storage Pool$disks = Get-PhysicalDisk -CanPool $true$StorSubSys =Get-StorageSubSystem -FriendlyName *Spaces*New-StoragePool -FriendlyName StorPool-01 -PhysicalDisks $disks -StorageSubSystemFriendlyName $StorSubSys.FriendlyName</span>
    1.3 Υλοποίηση Storage Space
    Έχοντας λοιπόν δημιουργήσει το απαιτούμενο Storage Pool, υλοποιούμε το Two-Way Μirror Storage Space, με το απαιτούμενο partition και το drive letter της επιλογής μας, με τις παρακάτω εντολές
    <span style="font-family: verdana,geneva;"># Create Storage SpaceNew-VirtualDisk-FriendlyNameStorSpace-01-ResiliencySettingNameMirror-StoragePoolFriendlyNameStorPool-01-UseMaximumSize$DiskNo= (Get-VirtualDisk-FriendlyNameStorSpace-01|Get-Disk).NumberSet-Disk-Number$DiskNo-IsReadOnly0Set-Disk-Number$DiskNo-IsOffline0Initialize-Disk-Number$DiskNo-PartitionStyleMBRNew-Partition-DiskNumber$DiskNo-DriveLetterS-UseMaximumSizeInitialize-Volume-DriveLetterS-FileSystemNTFS-Confirm:$false</span>
    Εάν θέλουμε να δούμε την κατάσταση του Storage Space, του partition και των φυσικών δίσκων πάνω στους οποίους έχουν δημιουργηθεί, τότε χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή
    <span style="font-family: verdana,geneva;"># Display Physical Disks that construct a volumeGet-VolumeS|Get-Partition|Get-Disk|Get-VirtualDisk|Get-PhysicalDisk</span>
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    1.4 Βλάβη ενός δίσκου
    Θα προσομοιώσουμε τις εξής βλάβες ενός από τους δίσκους που απαρτίζουν την συστοιχία και θα παρατηρήσουμε τα αποτελέσματα στο Storage Pool και στο Storage Space.
    Αφαίρεση
    Επαναφορά
    Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέο
    Προσθήκη του χαλασμένου δίσκου μετά την αντικατάσταση του
    1.4.1 Αφαίρεση
    Η αφαίρεση του δίσκου και συγκεκριμένα του τρίτου, γίνεται με την παρακάτω εντολή στον Hyper-V Host
    <span style="font-family: verdana,geneva;"># Remove DiskRemove-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-ControllerNumber0-ControllerLocation3-ControllerTypeSCSI</span>

    Στο guest VM, διαπιστώνουμε την βλάβη του δίσκου, ως εξής
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    Ενώ έχουμε και εγγραφές στο System Event Log
    PS C:Windowssystem32> Get-EventLog -LogName System -Source Disk | fl
    Index : 456
    EntryType : Warning
    InstanceId : 2147745949
    Message : Disk 3 has been surprise removed.
    Category : (0)
    CategoryNumber : 0
    ReplacementStrings : {DR3, 3}
    Source : disk
    TimeGenerated : 12/4/2014 9:22:20 πμ
    TimeWritten : 12/4/2014 9:22:20 πμ

    Η κατάσταση του Storage Pool είναι η εξής
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    Primordial OK Healthy True False
    StorPool-01 Degraded Warning False False

    Η κατάσταση του Storage Space είναι η εξής
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace-01 Mirror Incomplete Warning False 27 GB

    Μετά την αφαίρεση του δίσκου λοιπόν, το Storage Pool είναι Degraded (υποβαθμισμένο) και το Storage Space είναι σε κατάσταση προειδοποίησης (Warning).
    Η λειτουργική κατάσταση όμως του Storage Space είναι καλή και τα δεδομένα μας διαθέσιμα και ασφαλή.1.4.2 Επαναφορά
    Επαναφέρουμε τον δίσκο που αφαιρέσαμε, με την παρακάτω εντολή στον Hyper-V host
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Add-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-Path'C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-3.vhdx'-ControllerTypeSCSI-ControllerLocation3</span>

    Στο Guest VM παρατηρούμε ότι ο δίσκος έχει επανέλθει
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 50 GB

    Η κατάσταση του Storage Pool είναι
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    Primordial OK Healthy True False
    StorPool-01 OK Healthy False False

    Και του Storage Space
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace-01 Mirror OK Healthy False 27 GB

    Επομένως το Storage Subsystem και συγκεκριμένα τα Storage Spaces, κατάλαβαν την επαναφορά του δίσκου, έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες αποκατάστασης και η κατάσταση της συστοιχίας είναι και πάλι Healthy.
    Όλες αυτές οι ενέργειες έγιναν στο παρασκήνιο και τα δεδομένα μας ήταν συνεχώς διαθέσιμα.
    1.4.3 Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέο
    Στην περίπτωση αυτήν θα αντικαταστήσουμε τον δίσκο που θα αφαιρέσουμε με καινούριο. Όπως προηγουμένως, αφαιρούμε τον δεύτερο δίσκο με την παρακάτω εντολή στο Hyper-V Host
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Remove-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-ControllerNumber0-ControllerLocation2-ControllerTypeSCSI</span>

    Στο Guest VM διαπιστώνουμε την βλάβη με τους τρόπους που παρουσιάστηκαν στην παράγραφο 1.5.1 Αφαίρεση.
    Η κατάσταση λοιπόν της συστοιχίας είναι η εξής
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace-01 Mirror Incomplete Warning False 27 GB

    Προσθέτουμε τον νέο δίσκο στην ίδια θέση που είχε και ο χαλασμένος που αφαιρέθηκε, με τις εξής εντολές στον Hyper-V Host
    <span style="font-family: verdana,geneva;">New-vhd-Path'C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-2-Repair.vhdx'-LogicalSectorSizeBytes4096-PhysicalSectorSizeBytes4KB-SizeBytes20GB-DynamicAdd-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-Path'C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-2-Repair.vhdx'-ControllerTypeSCSI-ControllerLocation2</span>

    Βλέπουμε τον νέο δίσκο στο guest VM
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 50 GB
    PhysicalDisk2 True OK Healthy Auto-Select 20 GB

    Για να ξεκινήσει η επιδιόρθωση της συστοιχίας θα πρέπει να αφαιρεθεί ο χαλασμένος δίσκος από το Storage Pool και να προστεθεί ο καινούριος. Αυτό γίνεται με τι εξής εντολές στο Guest VM
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Get-PhysicalDisk|whereOperationalStatus-likeLost*|Set-PhysicalDisk-UsageRetired</span>
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 50 GB
    PhysicalDisk2 True OK Healthy Auto-Select 20 GB

    Προσθέτουμε τον νέο δίσκο στο Storage Pool με την εντολή
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Add-PhysicalDisk-StoragePoolFriendlyNameStorPool-01-PhysicalDisks (Get-PhysicalDisk-CanPool$true)</span>

    Για να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης εκτελούμε την εντολή
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Repair-VirtualDisk-FriendlyNameStorSpace-01</span>

    Μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης ελέγχουμε την λειτουργική κατάσταση του Storage Space (συστοιχία) ως εξής
    PS C:Windowssystem32>
    Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace-01 Mirror OK Healthy False 27 GB

    Και του Storage Pool
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool-01 Degraded Warning False False

    To storage Pool είναι σε κατάσταση Degraded γιατί περιλαμβάνει τον δίσκο που έχει χαλάσει
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool -FriendlyName StorPool-01 | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB

    Αφαιρώντας λοιπόν αυτόν τον δίσκο
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Repair-VirtualDisk-FriendlyNameStorSpace-01</span>

    Η κατάσταση της συστοιχίας γίνεται Healthy
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    Primordial OK Healthy True False
    StorPool-01 OK Healthy False False

    Όλες αυτές οι ενέργειες έγιναν στο παρασκήνιο ενώ τα δεδομένα μας ήταν διαρκώς διαθέσιμα.1.4.4 Προσθήκη του χαλασμένου δίσκου μετά την αντικατάσταση του
    Στην παράγραφο αυτή θα εξετάσουμε την συμπεριφορά των Storage Spaces, εάν προστεθεί ο δίσκος που είχε πριν αφαιρεθεί και αντικατασταθεί με νέο.
    Προσθέτουμε λοιπόν πάλι τον δίσκο, εκτελώντας στον Hyper-V host
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Add-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-Path'C:Virtual MachinesW2012R2Virtual Hard DisksDisk-2.vhdx'-ControllerTypeSCSI</span>

    Με την προσθήκη του δίσκου στο VM έχουμε την εξής εικόνα
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk5 False Unrecognized Metadata Unhealthy Unknown 20 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 50 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB

    Ο δίσκος αναγνωρίζεται ως Unhealthy και φαίνεται να περιλαμβάνει Unrecognized Metadata, δεδομένα δηλαδή των οποίων την περιγραφή δεν φαίνεται να την γνωρίζει το VM.
    Για το storage Pool και την συστοιχία δεν έχει αλλάξει τίποτα και είναι σε κατάσταση Healthy
    Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool-01 OK Healthy False False
    Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace-01 Mirror OK Healthy False 27 GB

    Εάν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον δίσκο, θα πρέπει να γίνει επαναφορά (reset) της κατάστασης του.
    Get-PhysicalDisk|whereOperationalStatus-likeUnrecognized*|Reset-PhysicalDisk

    Παρατηρούμε λοιπόν ότι η προσθήκη του παλιού δίσκου που ενώ υπήρχε στο Storage Pool και στο Storage Space αφαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε με νέο δεν έχει κάποια επίπτωση στην λειτουργία του Storage Space (συστοιχία).1.5 Αφαίρεση δύο (2) δίσκων
    To Storage Space που εξετάζουμε είναι τύπου Two-Way Mirror. Αυτός ο τύπος συστοιχίας επιτρέπει την ομαλή λειτουργία σε περίπτωση βλάβης ενός (1) από τους δίσκους που την απαρτίζουν. Εάν υποστούν βλάβη δύο από τους δίσκους της τότε αναμένεται η συστοιχία να μην λειτουργεί και τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα επάνω της να μην είναι διαθέσιμα.
    Ετσι εάν αφαιρέσουμε δύο δίσκους, μέσω των παρακάτω εντολών στον Hyper-V host
    <span style="font-family: verdana,geneva;">Remove-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-ControllerNumber0-ControllerLocation1-ControllerTypeSCSIRemove-VMHardDiskDrive-VMNameW2012R2-ControllerNumber0-ControllerLocation2-ControllerTypeSCSI</span>

    Παρατηρούμε ότι το Storage Pool είναι σε κατάσταση εκτεταμένης βλάβης
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    Primordial OK Healthy True False
    StorPool-01 Read-only Unhealthy False False

    Ενώ το Storage Space δεν υπάρχει
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    Get-Volume : No MSFT_Volume objects found with property ‘DriveLetter’ equal to ‘S’. Verify the
    value of the property and retry.
    At line:1 char:1
    + Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    + ~~~~~~~~~~~~
    + CategoryInfo : ObjectNotFound: (S:Char) [Get-Volume], CimJobException
    + FullyQualifiedErrorId : CmdletizationQuery_NotFound_DriveLetter,Get-Volume

    Εάν επανασυνδέσουμε τους δίσκους στο VM τότε το Storage Pool και το Storage Space θα έρθουν και πάλι σε καλή λειτουργική κατάσταση.
    The post Έλεγχος αντοχής των Storage Spaces με την χρήση του PowerShell (Two-Way Mirror) appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  16. kavag
    Κατεβάστε όλη την σειρά των άρθρων σε μορφή PDF
    Storage Spaces: Έλεγχος αντοχής και επαναφοράς από βλάβη

    Γενικά
    Σε αυτήν την σειρά των άρθρων θα κάνουμε έλεγχο της ανθεκτικότητας των Storage Spaces έναντι βλάβης ενός, δύο ή και περισσοτέρων σκληρών δίσκων πάνω στους οποίους έχουν υλοποιηθεί. Θα εξετάσουμε και τα τρία επίπεδα ασφάλειας που προσφέρονται, δηλαδή :
    Two Way Mirroring
    Three Way Mirroring και
    Parity

    Υπάρχει μια αντιστοιχία των παραπάνω επιπέδων ασφαλείας με τα γνωστά μας RAID levels, αλλά όχι απόλυτη μια που, όπως θα δούμε, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα Two-Way Mirror με χρήση τριών (3) δίσκων.
    Ένα πλήθος με τις συνηθέστερες ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους σχετικά με τα Storage Spaces θα βρείτε στο παρακάτω σύνδεσμο :
    Storage Spaces Frequently Asked Questions (FAQ)
    Ενώ, πολύ χρήσιμος είναι και ο παρακάτω πίνακας στον οποίο παρουσιάζεται ο συσχετισμός των επιπέδων ασφαλείας των Storage Spaces με τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό δίσκων.Resiliency typeMinimum number of columnsColumn-to-disk correlationMinimum number of disksTwo-way mirror

    1



    1:2



    2

    Three-way mirror

    1



    1:3



    5

    Parity

    3



    1:1



    3


    Για την δημιουργία των Storage Spaces και τους ελέγχους της αντοχής τους, την προσομοίωση δηλαδή της βλάβης, θα χρησιμοποιήσουμε το αγαπημένο μας εργαλείο, το PowerShell, ενώ όλες οι δοκιμές θα διεξαχθούν σε εργαστηριακό περιβάλλον που περιλαμβάνει έναν Windows Server 2012R2 Hyper-V host και ένα Guest VM με Windows Server 2012R2
    Βρείτε στα άρθρα που ακολουθούν, τα αναλυτικά βήματα ανά επίπεδο ασφάλειας :
    Two Way Mirroring
    Three Way Mirroring και
    Parity

    The post Storage Spaces: Έλεγχος αντοχής και επαναφοράς από βλάβη appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  17. kavag
    Η λήψη και η τήρηση αντιγράφων ασφαλείας (backup) από τον δίσκο που είναι αποθηκευμένο το λειτουργικό σύστημα ενός Server (System Disk) είναι σημαντική διαδικασία. Είναι απαραίτητη η ύπαρξη αυτών των αντιγράφων για να γίνει η ανάκτηση των δεδομένων (Restore) σε περίπτωση βλάβης ή και καταστροφής και να εξασφαλιστεί με αυτόν τον τρόπο η λειτουργία του Server.
     
    Οι Servers ως Virtual Machines που εξυπηρετούνται από τις υπηρεσίες Infrastructure as a Service του Windows Azure δεν αποτελούν εξαίρεση. Για την λήψη και την τήρηση αντιγράφων ασφαλείας από το System Disk ενός Windows Server που είναι Virtual Machine στο Windows Azure μπορεί να χρησιμοποιηθούν αρκετά εργαλεία, ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις.
    Στις παραγράφους που ακολουθούν θα ονομάσουμε μερικά από αυτά και θα δούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.
    Windows Server Backup
    To Windows Server Backup είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και διαδεδομένα εργαλεία για Backup και Restore. Είναι ενσωματωμένο στον Windows Server και μπορεί να κρατήσει αντίγραφα ασφαλείας από τα αρχεία, τους φακέλους από το System Disk αλλά και το System State.
    Τα αρχεία που δημιουργεί το Windows Server Backup αποθηκεύονται σε κάποιον τοπικό δίσκο του Virtual Machine, οπότε εάν θέλουμε να τα μετακινήσουμε εκτός του VM θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποιο άλλο εργαλείο.
    Windows Azure Backup
    To Windows Azure Backupείναι ένα εργαλείο που επιτρέπει την λήψη και την αποθήκευση των αντιγράφων ασφαλείας στο Cloud. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Windows Server που είναι Virtual Machine στο Windows Azure, επεκτείνοντας την λειτουργικότητα του Windows Server Backup, ή σε συνδυασμό με το System Center 2012 Data Protection Manager.
    Για να γνωρίσετε το Windows Azure Backup πατήστε εδώ
    Για λεπτομέρειες σχετικά με την χρήση του Windows Azure Backup σε συνδυασμό με Windows Server 2012 πατήστε εδώ
    Για λεπτομέρειες σχετικά με την χρήση του Windows Azure Backup σε συνδυασμό με Windows Server 2012 Essentials πατήστε εδώ
    Για λεπτομέρειες σχετικά με τις χρεώσεις πατήστε εδώ
    System Center 2012 Data Protection Manager
    To System Center 2012 Data Protection Manager σε συνδυασμό με το Windows Azure Backup μπορεί να προσφέρει μια ολοκληρωμένη λύση προστασίας για τα δεδομένα της επιχείρησης.
    Στην περίπτωση αυτή γίνεται εγκατάσταση του Windows Azure Backup agent software στον DPM Server. O DPM Server μετά μπορεί να λαμβάνει αντίγραφα ασφαλείας όλων των δεδομένων της επιχείρησης και των System Disks των Servers, όπως πριν, μόνο που τώρα μπορεί να τα αποθηκεύει και στο Cloud.
    Windows Azure Copy Blob
    To Windows Azure Blob Storage, είναι ο αποθηκευτικός χώρος που παρέχει το Windows Azure για την αποθήκευση, μεταξύ άλλων, των VHDs των Virtual Machines που φιλοξενεί.
    Σε αυτόν τον αποθηκευτικό χώρο, αποθηκεύεται με την μορφή αρχείου VHD το System Disk του Windows Server και μπορούμε να το αντιγράψουμε μέσω PowerShell εντολών στους εξής προορισμούς :
    Σε άλλο Storage Account, στο ίδιο Data Center του Windows Azure
    Σε άλλο Storage Account, σε άλλο Data Center του Windows Azure
    Σε σκληρό δίσκο του υπολογιστή μας

    Πρέπει να σημειώσουμε, ότι για να γίνει η αντιγραφή θα πρέπει το Virtual Machine να είναι σβηστό (Shutdown).
    Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Windows Azure Storage και κυρίως το Blob Storage θα βρείτε εδώ
    Σύγκριση
    Στο παρακάτω πίνακα γίνεται σύγκριση των εργαλείων που αναλύσαμε

    Tools



    Backup destination



    Backup Files & Folders



    Backup System State



    Backup requires downtime



    Windows Server Backup



    Inside VM



    Yes



    Yes



    No



    Windows Azure Backup



    Blob Storage



    Yes



    Yes



    No



    Azure Copy Blob



    Blob Storage & Local Disk



    As a Whole VHD



    Yes


    The post Προστασία του System Disk σε ένα Windows Azure Virtual Machine appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  18. kavag
    3. Έλεγχος αντοχής προστασίας τύπου Parity
    Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτού του blogpost θα ασχοληθούμε με τον έλεγχο της αντοχής ενός Storage Space με επίπεδο προστασίας Parity, που είναι κάτι αντίστοιχο με το γνωστό μας RAID 5.
    Στην περίπτωση αυτού του επιπέδου ασφαλείας, του Parity, o ελάχιστος αριθμός σκληρών δίσκων για την υλοποίηση είναι τρεις (3), ενώ προσφέρεται προστασία των δεδομένων στην περίπτωση βλάβης ενός δίσκου.3.1 Δημιουργία δίσκων
    Το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία των σκληρών δίσκων και η προσθήκη τους στο σύστημα των δοκιμών που είναι ένα Virtual Machine με λειτουργικό σύστημα Windows Server 2012R2.
     
    Για να γίνει αυτό θα χρησιμοποιήσουμε το PowerShell και τις παρακάτω εντολές στον Hyper-V host.
    # Create three VHDXs1..3| %{New-VHD -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -SizeBytes 20GB -Dynamic}# Attach VHDX disks to a VM1..3|%{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -ControllerType SCSI}
    Διαπιστώνουμε τόσο την δημιουργία των δίσκων όσο και την σύνδεση τους στο VM, με την Get-PhysicalDisk στο VM
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk3 True OK Healthy Auto-Select 20 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk2 True OK Healthy Auto-Select 20 GBPhysicalDisk1 True OK Healthy Auto-Select 20 GB 3.2 Δημιουργία Storage Pool
    Αφού δημιουργήσαμε τους σκληρούς δίσκους και τους συνδέσαμε στο VM, φτιάχνουμε το Storage Pool με τις παρακάτω εντολές στο VM
    # Create Storage Pool$disks=Get-PhysicalDisk -CanPool $true$StorSubSys=Get-StorageSubSystem -FriendlyName *Spaces*New-StoragePool -FriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks $disks -StorageSubSystemFriendlyName $StorSubSys.FriendlyName
    Πιστοποιούμε την ολοκλήρωση του Storage Pool, με την παρακάτω εντολή στο VM
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 OK Healthy False FalsePrimordial OK Healthy True False 3.3 Υλοποίηση Storage Space
    Αφού ολοκληρώθηκε η δημιουργία του Storage Pool, μπορούμε να φτιάξουμε το Storage Space με το επίπεδο ασφάλειας που επιθυμούμε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργήσουμε ένα Parity Storage Space, με τις εξής εντολές στο VM
    # Create Storage Space (Parity)$StorPool=Get-StoragePool -FriendlyName StorPool01Set-ResiliencySetting -StoragePool $StorPool -Name Parity -AutoNumberOfColumns$StorPool | New-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01 -ResiliencySettingName Parity -UseMaximumSize
    To Storage Space που δημιουργήθηκε είναι ένας νέος δίσκος για το σύστημα μας, ο οποίος χρειάζεται αρχικοποίηση (initialization), δημιουργία partition και format, κατά τα γνωστά.
    # Assign Drive Letter and format new drive$DiskNo = (Get-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01 | Get-Disk).NumberSet-Disk -Number $DiskNo -IsReadOnly 0Set-Disk -Number $DiskNo -IsOffline 0Initialize-Disk -Number $DiskNo -PartitionStyle MBRNew-Partition -DiskNumber $DiskNo -DriveLetter S -UseMaximumSizeInitialize-Volume -DriveLetter S -FileSystem NTFS -Confirm:$false
    Εάν θέλουμε να δούμε την κατάσταση του Storage Space, του partition και των φυσικών δίσκων πάνω στους οποίους έχουν δημιουργηθεί, τότε χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή
    # Display Physical Disks that construct a volumeGet-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft –AutoSize
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity OK Healthy False 36 GB 3.4 Προσομοίωση βλάβης δίσκου
    Θα προσομοιώσουμε την βλάβη ενός δίσκου της συστοιχίας Parity και θα παρατηρήσουμε την συμπεριφορά του Storage Pool και του Storage Space.
    Οι ενέργειες που θα γίνουν θα είναι οι εξής
    Αφαίρεση δίσκου
    Επαναφορά δίσκου
    Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέο
    Προσθήκη του χαλασμένου δίσκου μετά την αντικατάσταση
    3.4.1 Αφαίρεση
    Η αφαίρεση του δίσκου, γίνεται με την παρακάτω εντολή στον Hyper-V Host
    # Remove a DiskRemove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation 2 -ControllerType SCSI
    Στο guest VM, διαπιστώνουμε την βλάβη, ως εξής
    ]PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    Ενώ έχουμε και εγγραφές στο System Event Log
    PS C:Windowssystem32> Get-EventLog -LogName System -Source Disk | flIndex : 1065EntryType : WarningInstanceId : 2147745949Message : Disk 1 has been surprise removed.Category : (0)CategoryNumber : 0ReplacementStrings : {DeviceHarddisk1DR5, 1}Source : diskTimeGenerated : 25/6/2014 4:59:12 μμTimeWritten : 25/6/2014 4:59:12 μμUserName :
    Η κατάσταση του Storage Pool είναι η εξής
    ]PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 Degraded Warning False FalsePrimordial OK Healthy True False
    Η κατάσταση του Storage Space είναι η εξής
    ]PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity Incomplete Warning False 36 GB

    Μετά την αφαίρεση του δίσκου λοιπόν, το Storage Pool είναι Degraded (υποβαθμισμένο) και το Storage Space είναι σε κατάσταση προειδοποίησης (Warning).
    Η λειτουργική κατάσταση όμως του Storage Space με βαθμό προστασίας Parityμετά την αφαίρεση του δίσκου, είναι καλή και τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα εκεί είναι διαθέσιμα.3.4.2 Επαναφορά
    Για την επαναφορά του δίσκου που αφαιρέθηκε παραπάνω, χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή στον Hyper-V host
    # Reconnect the disk drivesAdd-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path 'C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-1.vhdx' -ControllerType SCSI
    Στο Guest VM παρατηρούμε την κατάσταση των φυσικών δίσκων
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    Η κατάσταση του Storage Pool είναι
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 OK Healthy False FalsePrimordial OK Healthy True False
    Και του Storage Space
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity OK Healthy False 36 GB
    Επομένως το Storage Subsystem και συγκεκριμένα τα Storage Spaces, κατάλαβαν την επανασύνδεση του δίσκου και έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες αποκατάστασης ώστε η κατάσταση της συστοιχίας να είναι και πάλι Healthy.
    Όλες αυτές οι ενέργειες έγιναν στο παρασκήνιο, ενώ τα δεδομένα μας ήταν συνεχώς διαθέσιμα.3.4.3 Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέο
    Στην παράγραφο αυτή θα προσομοιώσουμε την βλάβη ενός δίσκου, τον οποίο στην συνέχεια θα αντικαταστήσουμε με έναν καινούριο.
    Για την αφαίρεση του δίσκου, χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή στον Hyper-V Host
    # Remove a DiskRemove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation 2 -ControllerType SCSI
    Στο Guest VM διαπιστώνουμε την βλάβη με τους τρόπους που παρουσιάστηκαν στην προηγούμενη παράγραφο 3.4.1 Αφαίρεση.
    Η κατάσταση λοιπόν της συστοιχίας είναι η εξής
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity Incomplete Warning False 36 GB
    Για να αντικαταστήσουμε τον «χαλασμένο» δίσκο, θα δημιουργήσουμε έναν καινούριο, τον οποίο μετά θα τον συνδέσουμε στο Guest VM. Οι παρακάτω εντολές στον Hyper-VHost, θα κάνουν τις ενέργειες αυτές.
    # New Disk creationNew-VHD -Path 'C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-1-New.vhdx' -SizeBytes 20GB -Dynamic# Add new disk to VMAdd-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path 'C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-1-New.vhdx' -ControllerType SCSI -ControllerNumber 0
    Ο νέος δίσκος εμφανίζεται στο Guest VM, όπως φαίνεται παρακάτω
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk4 True OK Healthy Auto-Select 20 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    Ο νέος δίσκος είναι στην διάθεση μας και μπορούμε να τον προσθέσουμε στο Storage Pool και να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης της συστοιχίας.
    Για να ξεκινήσει όμως η επιδιόρθωση της συστοιχίας θα πρέπει να αφαιρεθεί ο χαλασμένος δίσκος από το Storage Pool και να προστεθεί ο καινούριος. Αυτό γίνεται με τις εξής εντολές στο Guest VM
    Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost* | Set-PhysicalDisk -Usage RetiredPS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost* | Set-PhysicalDisk -Usage RetiredPS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk4 True OK Healthy Auto-Select 20 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    Αφού θέσουμε τον «χαλασμένο» δίσκο σε κατάσταση Retired, προσθέτουμε τον νέο δίσκο στο Storage Pool με την παρακάτω εντολή στο Guest VM
    # Add New disk to Storage PoolAdd-PhysicalDisk -StoragePoolFriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks (Get-PhysicalDisk -CanPool $true)
    Ενώ για να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης εκτελούμε την παρακάτω εντολή στο Guest VM
    # Repair Storage SpaceRepair-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01
    Με την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, η λειτουργική κατάσταση του Storage Space είναι και πάλι καλή (Healthy).
    PS C:Windowssystem32> Repair-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity OK Healthy False 36 GB
    Ελέγχοντας όμως το Storage Pool, παρατηρούμε ότι είναι σε κατάσταση Degraded (υποβαθμισμένο)
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 Degraded Warning False FalsePrimordial OK Healthy True False
    Αυτό συμβαίνει γιατί περιλαμβάνει και τους δίσκους που έχουν χαλάσει και έχουν αντικατασταθεί
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool -FriendlyName StorPool01 | Get-PhysicalDisk| ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size----------- ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    Όμως αυτόν τον δίσκο μπορούμε να τον αφαιρέσουμε εύκολα από το Storage Pool ως εξής
    # Remove Failed DisksRemove-PhysicalDisk -StoragePoolFriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks (Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost*)
    Μετά την αφαίρεση η κατάσταση του Storage Pool είναι και πάλι Healthy
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 OK Healthy False FalsePrimordial OK Healthy True False
    Είναι βέβαια περιττό να αναφέρουμε , ότι όλες αυτές οι ενέργειες γίνονταν στο παρασκήνιο ενώ τα δεδομένα μας είναι διαρκώς διαθέσιμα.3.4.4 Προσθήκη του χαλασμένου δίσκου μετά την αντικατάσταση του
    Στην δοκιμή αυτή θα εξετάσουμε εάν υπάρχει κάποια επίπτωση στην λειτουργική κατάσταση του storage Space, στην περίπτωση που ο χαλασμένος δίσκος αφού αφαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε με νέο, επανασυνδεθεί στο Guest VM.
    Ξεκινάμε λοιπόν με την προσθήκη του δίσκου, εκτελώντας στον Hyper-V host την εξής εντολή
    # Reconnect the disk drivesAdd-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path 'C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-1.vhdx' -ControllerType SCSI
    Με την προσθήκη του δίσκου, στο Guest VM έχουμε την εξής εικόνα
    PS C:Windowssystem32> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSizeFriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size------------ ------- ----------------- ------------ ----- ----PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GBPhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GBPhysicalDisk5 False Unrecognized Metadata Unhealthy Unknown 20 GB
    Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο δίσκος αναγνωρίζεται ως Unhealthy με Unrecognized Metadata, δεδομένα δηλαδή των οποίων την περιγραφή δεν φαίνεται να την γνωρίζει το VM.
    Η επανασύνδεση του δίσκου δεν είχε καμία απολύτως επίπτωση στην λειτουργική κατάσταση του Storage Space, όπως φαίνεται και παρακάτω
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSizeFriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size------------ --------------------- ----------------- ------------ -------------- ----StorSpace01 Parity OK Healthy False 36 GB
    Στην περίπτωση που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους δίσκους θα πρέπει να κάνουμε επαναφορά (reset) της κατάστασης τους, ως εξής
    Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Unrecognized* | Reset-PhysicalDisk 3.5 Βλάβη δύο (2) δίσκων δίσκων
    Όπως αναφέραμε στην αρχή, το Storage Space με προστασία τύπου Parity επιτρέπει την απρόσκοπτη λειτουργία σε περίπτωση βλάβης ενός δίσκου. Εάν υποστούν βλάβη περισσότεροι του ενός δίσκοι, τότε αναμένεται η συστοιχία να μην λειτουργεί και τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα επάνω της να μην είναι διαθέσιμα.
    Αφαιρώντας λοιπόν δύο δίσκους με την παρακάτω εντολή στον Hyper-V host
    # Remove two disks3..4 | %{Remove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation $_ -ControllerType SCSI}
    Παρατηρούμε ότι το Storage Pool είναι σε κατάσταση εκτεταμένης βλάβης
    PS C:Windowssystem32> Get-StoragePool | ft -AutoSizeFriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly------------ ----------------- ------------ ------------ ----------StorPool01 Read-only Unhealthy False FalsePrimordial OK Healthy True False
    Ενώ το Storage Space δεν υπάρχει
    PS C:Windowssystem32> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    Get-Volume : No MSFT_Volume objects found with property ‘DriveLetter’ equal to ‘S’. Verify the value of the property and r
    At line:1 char:1
    + Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | f …
    + ~~~~~~~~~~~~
    + CategoryInfo : ObjectNotFound: (S:Char) [Get-Volume], CimJobException
    + FullyQualifiedErrorId : CmdletizationQuery_NotFound_DriveLetter,Get-Volume
    Εάν επανασυνδέσουμε τους δίσκους στο VM τότε το Storage Pool και το Storage Space θα έρθουν και πάλι σε καλή λειτουργική κατάσταση.
    The post Έλεγχος αντοχής των Storage Spaces με την χρήση του PowerShell (Parity) appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  19. kavag
    2. Έλεγχος αντοχής Three-Way Mirroring
    Στο δεύτερο μέρος αυτού του blogpost θα ασχοληθούμε με τον έλεγχο της αντοχής ενός Storage Space με επίπεδο προστασίας Three-Way Mirroring.
    Για την υλοποίηση αυτού του Storage Space, o ελάχιστος αριθμός σκληρών δίσκων που θα χρειαστούν είναι πέντε (5), ενώ η ακεραιότητα των δεδομένων εξασφαλίζεται ακόμη και στην περίπτωση βλάβης δύο (2) δίσκων.
    2.1 Δημιουργία δίσκων
    Όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο, το κάθε Storage Space δημιουργείται επί ενός Storage Pool το οποίο με την σειρά του περιλαμβάνει τους σκληρούς δίσκους του συστήματος.
    Το πρώτο βήμα λοιπόν, είναι η δημιουργία αυτών των σκληρών δίσκων και η προσθήκη τους στο σύστημα των δοκιμών με λειτουργικό σύστημα Windows Server 2012R2.
    Τους δίσκους τους δημιουργούμε και τους συνδέουμε με το VM των δοκιμών μας, εύκολα και απλά μέσω του PowerShell και των παρακάτω εντολών στον Hyper-V host.
    # Create five VHDX1..5| %{New-VHD -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -SizeBytes 20GB -Dynamic}# Attach VHDX disks to a VM1..5|%{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -ControllerType SCSI}
    Διαπιστώνουμε τόσο την δημιουργία των δίσκων όσο και την σύνδεση τους στο VM, με την Get-PhysicalDisk στο VM
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk2 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk3 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk5 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk1 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk4 True OK Healthy Auto-Select 20 GB2.2 Δημιουργία Storage Pool
    Αφού δημιουργήσαμε τους σκληρούς δίσκους και τους συνδέσαμε στο VM, φτιάχνουμε το Storage Pool με τις παρακάτω εντολές στο VM
    # Create Storage Pool$disks=Get-PhysicalDisk -CanPool $true$StorSubSys=Get-StorageSubSystem -FriendlyName *Spaces*New-StoragePool -FriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks $disks -StorageSubSystemFriendlyName $StorSubSys.FriendlyName
    Πιστοποιούμε την ολοκλήρωση του Storage Pool, με την παρακάτω εντολή στο VM
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 OK Healthy False False
    Primordial OK Healthy True False2.3 Υλοποίηση Storage Space
    Αφού ολοκληρώθηκε η δημιουργία του Storage Pool, μπορούμε να φτιάξουμε το Storage Space με το επίπεδο ασφάλειας που επιθυμούμε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργήσουμε ένα Three-Way Mirror, με τις εξής εντολές στο VM
    # Create Storage Space$StorPool=Get-StoragePool -FriendlyName StorPool01Set-ResiliencySetting -StoragePool $StorPool -Name Mirror -NumberOfColumnsDefault 1 -NumberOfDataCopiesDefault 3$StorPool | New-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01 -ResiliencySettingName Mirror -UseMaximumSize
    To Storage Space που δημιουργήθηκε είναι ένας νέος δίσκος για το σύστημα μας, ο οποίος χρειάζεται αρχικοποίηση (initialization), δημιουργία partition και format, κατά τα γνωστά.
    # Assign Drive Letter and format new drive$DiskNo = (Get-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01 | Get-Disk).NumberSet-Disk -Number $DiskNo -IsReadOnly 0Set-Disk -Number $DiskNo -IsOffline 0Initialize-Disk -Number $DiskNo -PartitionStyle MBRNew-Partition -DiskNumber $DiskNo -DriveLetter S -UseMaximumSizeInitialize-Volume -DriveLetter S -FileSystem NTFS -Confirm:$false
    Εάν θέλουμε να δούμε την κατάσταση του StorageSpace, του partition και των φυσικών δίσκων πάνω στους οποίους έχουν δημιουργηθεί, τότε χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή
    # Display Physical Disks that construct a volumeGet-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft –AutoSize
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk5 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB2.4 Συμπεριφορά σε βλάβη
    Όπως είπαμε και στην αρχή, τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα στο Storage Space με προστασία Three-Way Mirror, είναι εξασφαλισμένα ακόμη και στην περίπτωση βλάβης δύο δίσκων.
    Θα προσομοιώσουμε λοιπόν την βλάβη δύο δίσκων της συστοιχίας Three-Way Mirror και θα παρατηρήσουμε την συμπεριφορά του Storage Pool και του Storage Space.
    Οι ενέργειες που θα γίνουν θα είναι οι εξής
    Αφαίρεση δίσκων
    Επαναφορά δίσκων
    Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέους δίσκους
    Προσθήκη του χαλασμένων δίσκων, μετά την αντικατάσταση τους
    2.4.1 Αφαίρεση
    Η αφαίρεση των δίσκων και συγκεκριμένα των δύο τελευταίων, γίνεται με την παρακάτω εντολή στον Hyper-V Host
    # Remove two disks5..6 | %{Remove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation $_ -ControllerType SCSI}
    Στο Guest VM, διαπιστώνουμε την βλάβη των δίσκων, ως εξής
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    Ενώ έχουμε και εγγραφές στο SystemEventLog
    PS C:> Get-EventLog -LogName System -Source Disk | fl
    Index : 649
    EntryType : Warning
    InstanceId : 2147745949
    Message : Disk 5 has been surprise removed.
    Category : (0)
    CategoryNumber : 0
    ReplacementStrings : {DeviceHarddisk5DR14, 5}
    Source : disk
    TimeGenerated : 23/6/2014 3:23:44 μμ
    TimeWritten : 23/6/2014 3:23:44 μμ
    UserName :
    Index : 648
    EntryType : Warning
    InstanceId : 2147745949
    Message : Disk 4 has been surprise removed.
    Category : (0)
    CategoryNumber : 0
    ReplacementStrings : {…DR13, 4}
    Source : disk
    TimeGenerated : 23/6/2014 3:23:43 μμ
    TimeWritten : 23/6/2014 3:23:43 μμ
    UserName :
    Η κατάσταση του Storage Pool είναι η εξής
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 Degraded Warning False False
    Primordial OK Healthy True False
    Η κατάσταση του Storage Space είναι η εξής
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace01 Mirror Incomplete Warning False 30 GB
    Μετά την αφαίρεση του δίσκου λοιπόν, το Storage Pool είναι Degraded (υποβαθμισμένο) και το Storage Space είναι σε κατάσταση προειδοποίησης (Warning).
    Η λειτουργική κατάσταση όμως του Storage Space με βαθμό προστασίας Three-Way Mirroring μετά την αφαίρεση δύο δίσκων, είναι καλή και τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα εκεί είναι διαθέσιμα.2.4.2 Επαναφορά
    Τους δίσκους που αφαιρέσαμε στην προηγούμενη δοκιμή τους επαναφέρουμε με την παρακάτω εντολή στον Hyper-Vhost
    # Reconnect the disk drives5..6 | %{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -ControllerType SCSI -ControllerNumber 0 -ControllerLocation $_}
    Στο Guest VM παρατηρούμε την κατάσταση των φυσικών δίσκων
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk5 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    Η κατάσταση του Storage Pool είναι
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 OK Healthy False False
    Primordial OK Healthy True False
    Και του Storage Space
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk5 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    Επομένως το Storage Subsystem και συγκεκριμένα τα Storage Spaces, κατάλαβαν την επανασύνδεση των δίσκων, έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες αποκατάστασης και η κατάσταση της συστοιχίας είναι και πάλι Healthy.
    Όλες αυτές οι ενέργειες έγιναν στο παρασκήνιο, ενώ τα δεδομένα μας ήταν συνεχώς διαθέσιμα.2.4.3 Αφαίρεση και αντικατάσταση με νέους δίσκους
    Στην παράγραφο αυτή θα προσομοιώσουμε την ταυτόχρονη βλάβη δύο δίσκων και την αντικατάσταση τους με νέους.
    Για την αφαίρεση των δίσκων, χρησιμοποιούμε την παρακάτω εντολή στον Hyper-VHost
    # Remove two disks5..6 | %{Remove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation $_ -ControllerType SCSI}
    Στο Guest VM διαπιστώνουμε την βλάβη με τους τρόπους που παρουσιάστηκαν στην προηγούμενη παράγραφο 2.4.2 Αφαίρεση.
    Η κατάσταση λοιπόν της συστοιχίας είναι η εξής
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace01 Mirror Incomplete Warning False 30 GB
    Για να αντικαταστήσουμε τους προηγούμενους δίσκους με νέους, πρέπει πρώτα να τους δημιουργήσουμε. Αυτό γίνεται με την εξής εντολή στον Hyper-VHost
    1..2| %{New-VHD -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-New-$_.vhdx" -SizeBytes 20GB -Dynamic}
    Ενώ η προσθήκη στο guest VM γίνεται με την παρακάτω εντολή
    1..2|%{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-New-$_.vhdx" -ControllerType SCSI}
    Οι δύο νέοι δίσκοι εμφανίζονται στο Guest VM, όπως φαίνεται παρακάτω
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk5 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk4 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Auto-Select 19.25 GB
    Οι νέοι δίσκοι είναι έτοιμοι να προστεθούν στο StoragePoolκαι να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης της συστοιχίας.
    Πρώτα όμως θα πρέπει να τοποθετηθούν οι «χαλασμένοι» δίσκοι σε κατάσταση Retired. Αυτό γίνεται στο Guest VM ως εξής
    Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost* | Set-PhysicalDisk -Usage Retired
    PS C:> Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost* | Set-PhysicalDisk -Usage Retired
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk5 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    PhysicalDisk4 True OK Healthy Auto-Select 20 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    Προσθέτουμε τους νέους δίσκους στο Storage Pool με την εντολή στο Guest VM
    Add-PhysicalDisk -StoragePoolFriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks (Get-PhysicalDisk -CanPool $true)
    Ενώ για να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης εκτελούμε την παρακάτω εντολή στο Guest VM
    Repair-VirtualDisk -FriendlyName StorSpace01
    Με την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, η λειτουργική κατάσταση του Storage Space είναι και πάλι καλή (Healthy).
    PS C:>
    Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace01 Mirror OK Healthy False 30 GB

    Ελέγχοντας το StoragePool, παρατηρούμε ότι είναι σε κατάσταση Degraded (υποβαθμισμένο)
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize

    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 Degraded Warning False False
    Primordial OK Healthy True False

    Αυτό συμβαίνει γιατί περιλαμβάνει και τους δίσκους που έχουν χαλάσει και έχουν αντικατασταθεί
    PS C:> Get-StoragePool -FriendlyName StorPool01 | Get-PhysicalDisk| ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk5 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 GB
    PhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk-1 False Lost Communication Warning Retired 19.25 G
    Τους δίσκους αυτούς μπορούμε να τους αφαιρέσουμε από το Storage Pool ως εξής
    # Remove Failed DisksRemove-PhysicalDisk -StoragePoolFriendlyName StorPool01 -PhysicalDisks (Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Lost*)
    Μετά την αφαίρεση η κατάσταση του Storage Pool είναι και πάλι Healthy
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 OK Healthy False False
    Primordial OK Healthy True False
    Είναι βέβαια περιττό να αναφέρουμε , ότι όλες αυτές οι ενέργειες γίνονταν στο παρασκήνιο ενώ τα δεδομένα μας είναι διαρκώς διαθέσιμα.2.4.4 Προσθήκη των χαλασμένου δίσκων μετά την αντικατάσταση τους
    Στην δοκιμή αυτή θα εξετάσουμε εάν υπάρχει κάποια επίπτωση στην λειτουργική κατάσταση του Storage Space, στην περίπτωση που οι χαλασμένοι δίσκοι, αφού αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν με νέους, επανασυνδεθούν στο Guest VM.
    Ξεκινάμε λοιπόν με την προσθήκη αυτών των δίσκων εκτελώντας στον Hyper-V host την εξής εντολή
    # Reconnect the disk drives4..5 | %{Add-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -Path "C:Hyper-VW2012R2Virtual Hard DisksDisk-$_.vhdx" -ControllerType SCSI }
    Αφού προστεθούν οι δίσκοι, στο Guest VM έχουμε την εξής εικόνα
    PS C:> Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName CanPool OperationalStatus HealthStatus Usage Size
    ———— ——- —————– ———— —– —-
    PhysicalDisk5 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk2 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk3 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk0 False OK Healthy Auto-Select 127 GB
    PhysicalDisk7 False Unrecognized Metadata Unhealthy Unknown 20 GB
    PhysicalDisk4 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk1 False OK Healthy Auto-Select 19.25 GB
    PhysicalDisk8 False Unrecognized Metadata Unhealthy Unknown 20 GB
    Παρατηρούμε λοιπόν ότι οι δίσκοι αναγνωρίζονται ως Unhealthy με Unrecognized Metadata, δεδομένα δηλαδή των οποίων την περιγραφή δεν φαίνεται να την γνωρίζει το VM.
    Η επανασύνδεση αυτών των δίσκων δεν είχε καμία απολύτως επίπτωση στην λειτουργική κατάσταση του StorageSpace, όπως φαίνεται και παρακάτω
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | ft -AutoSize
    FriendlyName ResiliencySettingName OperationalStatus HealthStatus IsManualAttach Size
    ———— ——————— —————– ———— ————– —-
    StorSpace01 Mirror OK Healthy False 30 GB
    Στην περίπτωση που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους δίσκους θα πρέπει να κάνουμε επαναφορά (reset) της κατάστασης τους, ως εξής
    Get-PhysicalDisk | where OperationalStatus -like Unrecognized* | Reset-PhysicalDisk 2.5 Βλάβη τριών δίσκων (3) δίσκων
    Όπως αναφέραμε στην αρχή, το Three-Way Mirror επιτρέπει την απρόσκοπτη λειτουργία σε περίπτωση βλάβης μέχρι και δύο δίσκων. Εάν υποστούν βλάβη περισσότεροι από δύο (2) δίσκους τότε αναμένεται η συστοιχία να μην λειτουργεί και τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα επάνω της να μην είναι διαθέσιμα.
    Αφαιρώντας λοιπόν τρεις δίσκους, μέσω των παρακάτω εντολών στον Hyper-Vhost
    # Remove two disks2..4 | %{Remove-VMHardDiskDrive -VMName W2012R2 -ControllerNumber 0 -ControllerLocation $_ -ControllerType SCSI}
    Παρατηρούμε ότι το Storage Pool είναι σε κατάσταση εκτεταμένης βλάβης
    PS C:> Get-StoragePool | ft -AutoSize
    FriendlyName OperationalStatus HealthStatus IsPrimordial IsReadOnly
    ———— —————– ———— ———— ———-
    StorPool01 Read-only Unhealthy False False
    Primordial OK Healthy True False
    Ενώ το Storage Space δεν υπάρχει
    PS C:> Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | ft -AutoSize
    Get-Volume : No MSFT_Volume objects found with property ‘DriveLetter’ equal to ‘S’. Verify the value of the property and r
    At line:1 char:1
    + Get-Volume S | Get-Partition | Get-Disk | Get-VirtualDisk | Get-PhysicalDisk | f …
    + ~~~~~~~~~~~~
    + CategoryInfo : ObjectNotFound: (S:Char) [Get-Volume], CimJobException
    + FullyQualifiedErrorId : CmdletizationQuery_NotFound_DriveLetter,Get-Volume
    Εάν επανασυνδέσουμε τους δίσκους στο VM τότε το Storage Pool και το Storage Space θα έρθουν και πάλι σε καλή λειτουργική κατάσταση.
    The post Έλεγχος αντοχής των Storage Spaces με την χρήση του PowerShell (Three-Way Mirror) appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  20. kavag
    To Windows 8 είναι το νεότερο και πιο σύγχρονο λειτουργικό σύστημα της Microsoft, το οποίο με την μοντέρνα του αρχιτεκτονική έρχεται να καλύψει τις ολοένα και μεγαλύτερες αλλά κυρίως διαφορετικές και σύνθετες ανάγκες των χρηστών τόσο στο “σπίτι” όσο και στο εταιρικό και επιχειρηματικό περιβάλλον.
    Για να πετύχει, λοιπόν, αυτούς τους στόχους σχεδιάστηκε από την αρχή ενσωματώνοντας τις σύγχρονες αντιλήψεις για την ασφάλεια των λειτουργικών συστημάτων, την ταχύτητα, αλλά και την ευκολία και την αμεσότητα του κόσμου των σύγχρονων συσκευών που υποστηρίζουν την αφή.
     
    Σε αυτήν την σειρά των άρθρων, θα αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά που μας εντυπωσίασαν σε αυτό το σύγχρονο λειτουργικό σύστημα, το Microsoft Windows 8.
    Τα χαρακτηριστικά που αναπτύξουμε, θα είναι τα εξής :
    O Windows Explorer έφυγε, ζήτω ο File Explorer
    File History
    Storage Pools, και Storage Spaces
    Task Manager
    Hot-Keys and gestures
    Νέα Start Screen και live tiles

    Ξεκινάμε λοιπόν αμέσως με τον File Explorer.
    The post Εξερεύνηση των Microsoft Windows 8 – Νέα χαρακτηριστικά και δυνατότητες. appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  21. kavag
    To Windows Azure Active Directory (WAAD), είναι μία νέα και σύγχρονη υπηρεσία που παρέχει το Windows Azure.
    Η υπηρεσία αυτή βασίζεται στην αρχιτεκτονική REST, (REpresentational State Transfer), εκτελείται πάνω από το HTTP και προσφέρει υπηρεσίες ελέγχου πρόσβασης και ταυτοποίησης για τις εφαρμογές που εκτελούνται στο υπολογιστικό νέφος (cloud), δηλαδή το Windows Azure.
     
    Με λίγα λόγια η νεότατη αυτή υπηρεσία είναι, περίπου, αντίστοιχη με το Windows Active Directory για το εσωτερικό δίκτυο των εταιρειών.
    Είναι όμως αναγκαία και απαραίτητη, αφού προσφέρει ταυτοποίηση χρηστών και έλεγχο πρόσβασης στις εφαρμογές που εκτελούνται στο Cloud, όπως το Microsoft Office 365, το Windows Intune, το Dynamics CRM Online, το Windows Azure και άλλες.
    Η αρχιτεκτονική της υπηρεσίας WAAD, της επιτρέπει να προσφέρει :
    Ενοποίηση με την υπηρεσία Windows Active Directory του δικτύου της επιχείρησης
    Με το WAAD, υπάρχει η δυνατότητα να επεκταθεί η υπάρχουσα, on-premises, υποδομή ταυτοποίησης (Active Directory) του δικτύου μιάς επιχείρησης. Έτσι οι χειριστές αυτής της επιχείρησης, θα μπορούν να χρησιμοποιούν το όνομα χρήστη και τον κωδικό τους για να χρησιμοποιούν εφαρμογές όπως το Microsoft Office 365, το Windows Azure κ.λ.π.
    Δυνατότητα Single Sign-On (λογαριασμού χρήστη) για τις Cloud εφαρμογές
    Η πρόσβαση στις Cloud εφαρμογές τόσο της Microsoft όσο και άλλων προμηθευτών ή και αυτών που έχει αναπτύξει η κάθε εταιρεία, απλοποιείται και παρέχεται η ευκολία της σύνδεσης με μοναδικό λογαριασμό χρήστη, Single Sign-On. Ως πάροχοι μοναδικού λογαριασμού χρήστη μπορούν να χρησιμοποιηθούν το Microsoft Account, το Google, Yahoo! αλλά και το Facebook.
    Έλεγχο πρόσβασης για τις Cloud εφαρμογές
    Η πρόσβαση στις εφαρμογές ελέγχεται κεντρικά και εφαρμόζονται οι πολιτικές και οι κανόνες ασφαλείας, για την πρόσβαση στην πληροφορία, της επιχείρησης. Έτσι διατηρείται η κανονιστική συμμόρφωση ενώ τηρούνται όλοι οι εσωτερικοί κανονισμοί της επιχείρησης.
    Μπορείτε να δοκιμάσετε την νέα υπηρεσία, WAAD, δημιουργώντας έναν λογαριασμό μέσω αυτού του συνδέσμου
    Windows Azure AD tenant
    The post Τι είναι το Windows Azure Active Directory (WAAD) appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  22. kavag
    Στις νέες δυνατότητες και προσθήκες που έγιναν στο Windows Azure Active Directory, είχαμε αναφερθεί και τον Ιούλιο αμέσως μετά την ανακοίνωση του Alex Simons στο Active Directory Team Blog.
    Μετά λοιπόν από τις προσθήκες και τις βελτιώσεις του Ιουλίου, η δυνατότητα του Single Sign On παρέχεται προ-εγκατεστημένη στο Windows Azure Active Directory και όχι μόνο για τις
    υπηρεσίες του Microsoft Office 365, του Microsoft CRM online, του Windows Intune και γενικώς των υπηρεσιών SaaS που προσφέρονται από την Microsoft αλλά και για άλλες περίπου 70 υπηρεσίες όπως το Box, το Dropbox, το WebEx, τα Google Apps, το GMail, το Salesforce, Amazon κ.λ.π.
    Οι νέες αυτές δυνατότητες του Windows Azure που ονομάζονται Application Access Enhancements βρίσκονται σε έκδοση δοκιμής (preview) και για να τις χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει πρώτα να κάνουμε την σχετική εγγραφήΕάν λοιπόν η επιχείρηση έχει τις κατάλληλες συνδρομές στο Windows Azure και στο Microsoft Office 365, μπορεί να ενοποιήσει το Active Directory των γραφείων της με το Windows Azure Active Directory στο Cloud και να πετύχει το Single Sign On, να δώσει δηλαδή στους χειριστές της την δυνατότητα να συνδεθούν στις υπηρεσίες του Cloud με τα Credentials που έχουν για το εσωτερικό της δίκτυο (Active Directory).
    Αναλυτική σειρά άρθρων σχετικά με το Single Sign On και πως αυτό είναι δυνατόν να επιτευχθεί, θα βρείτε εδώ
    Active Directory Synchronization, ADFS vs. Password Synch
    Μπορείτε να κατεβάσετε τον σχετικό οδηγό σε μορφή PDF κάνοντας κλικ εδώ
    Έτσι αφού έχουμε υλοποιήσει το Active Directory Synchronization και το Single Sign On και έχουμε γραφτεί στο Preview των Application Access Enhancements, μπαίνουμε στο Management Portal του Windows Azure για προσθέσουμε τις εφαρμογές που θέλουμε να έχουν πρόσβαση οι χειριστές της επιχείρησης μαςΕπιλέγοντας το Add an Application, βλέπουμε την λίστα με τις διαθέσιμες SaaS εφαρμογέςΑπό την λίστα αυτή επιλέγουμε τις εφαρμογές που θέλουμε να δώσουμε πρόσβαση στους χειριστές της επιχείρησης.
    Οι διαχειριστές της επιχείρησης μπορούν να δουν την λίστα με τις εφαρμογές, να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν μία εφαρμογή αλλά και να κάνουν ρυθμίσεις για την πρόσβαση των χειριστών σε κάποια εφαρμογή
    Normal
    0
    false
    false
    false
    EL
    X-NONE
    X-NONE
    /* Style Definitions */
    table.MsoNormalTable
    {mso-style-name:”Table Normal”;
    mso-tstyle-rowband-size:0;
    mso-tstyle-colband-size:0;
    mso-style-noshow:yes;
    mso-style-priority:99;
    mso-style-parent:””;
    mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
    mso-para-margin-top:0cm;
    mso-para-margin-right:0cm;
    mso-para-margin-bottom:8.0pt;
    mso-para-margin-left:0cm;
    line-height:107%;
    mso-pagination:widow-orphan;
    font-size:11.0pt;
    font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
    mso-ascii-font-family:Calibri;
    mso-ascii-theme-font:minor-latin;
    mso-hansi-font-family:Calibri;
    mso-hansi-theme-font:minor-latin;
    mso-fareast-language:EN-US;}
    Οι χειριστές της επιχείρησης μπορούν να δουν όλες τις εφαρμογές στις οποίες έχουν πρόσβαση μέσω του AccessPanel.
    ToAccessPanelβρίσκεται στην διεύθυνση
    https://account.activedirectory.windowsazure.com/applications
    και είναι μια Webεφαρμογή που επιτρέπει στους χειριστές της επιχείρησης να έχουν συγκεντρωμένες όλες τις διαθέσιμες SaaSεφαρμογές έτσι ώστε αφενός να είναι εύκολη η πρόσβαση σε αυτές και αφετέρου να επιτυγχάνεται με την χρήση των στοιχείων εισόδου στο εσωτερικό δίκτυο της επιχείρησης.
    Η είσοδος στο AccessPanel είναι ελεύθερη για όλους τους χειριστές της επιχείρησης και γίνεται, μέσω του SingleSignOnμε τα στοιχεία (Credentials) που έχει ο κάθε ένας στο ActiveDirectoryTo Access Panel απαιτεί Web Browser με υποστήριξη JavaScript και CSS ενώ εάν οι εφαρμογές μας απαιτούν Single Sign On με αποθήκευση Username και Password, τότε θα χρειαστεί ένα plug-in που είναι διαθέσιμο για τον Internet Explorer (από την έκδοση 8.0 και πάνω) και για τον Chrome.
    To plug-in κατεβαίνει αυτόματα όταν επιλέξουμε μια εφαρμογή που απαιτεί Single Sign On με αποθήκευση Username και PasswordΗ εγκατάσταση του είναι απλή και προϋποθέτει την αποδοχή της σχετικής άδειας.Αφού γίνει η εγκατάσταση του Plug-in, έχουμε την δυνατότητα να αποθηκεύσουμε στο Windows Azure Active Directory τα στοιχεία πρόσβασης μας για κάποια από τις διαθέσιμες εφαρμογές που απαιτεί Single Sign On με αποθήκευση Username και Password.
    Η αποθήκευση των στοιχείων πρόσβασης για κάποια εφαρμογή στο Windows Azure Active Directory είναι χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου χειριστή ενώ γίνεται με ασφαλή τρόπο.
    O τρόπος αυτός ενοποίησης κάποιων από τις διαθέσιμες SaaS εφαρμογές, η υλοποίηση δηλαδή του single Sign On με αποθήκευση του Username και Password επιτρέπει την χρήση ήδη υπαρχόντων λογαριασμών χρηστών, με συνεκτικό και ενοποιημένο τρόπο αφού ο χειριστής θα αποθηκεύσει τα στοιχεία του μια φορά και η πρόσβαση θα εξασφαλίζεται από το Access Panel και το Windows Azure Active Directory.Έτσι αφού συνδεθούμε στο Access Panel, μέσω του https://account.activedirectory.windowsazure.com/applicationsΕπιλέγουμε να αποθηκεύσουμε τα στοιχεία του λογαριασμού που έχουμε ήδη στο BoxΑφού γίνει η αποθήκευση, μετά απλώς επιλέγουμε το Box και το Access Panel κάνει την σχετική ανακατεύθυνση
    Και έχουμε πρόσβαση στην επιθυμητή εφαρμογήΕίδαμε λοιπόν πως μπορεί μία επιχείρηση, χρησιμοποιώντας τις νέες δυνατότητες του Windows Azure, που ονομάζονται Application Access Enhancements, να προσφέρει στους χειριστές της πρόσβαση σε πλήθος άλλων SaaS εφαρμογών μέσω των στοιχείων εισόδου τους (Credentials) για το εσωτερικό δίκτυο και το Access Panel.
    The post Γνωριμία με το Access Panel appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  23. kavag
    Στο άρθρο Γνωριμία με το Windows Azure Backup, είδαμε τι είναι το Windows Azure Backup και αναπτύξαμε τα βήματα της διαδικασίας λήψης αντιγράφων ασφαλείας και αποθήκευσης των δεδομένων στο Windows Azure.
    Συνοπτικά η διαδικασία είναι η εξής :
    Εγκατάσταση του κατάλληλου agent για την λειτουργική επέκταση του Windows Server Backup
    Έκδοση και ανέβασμα στο Windows Azure κατάλληλου πιστοποιητικού (certificate) για την ταυτοποίηση του Server από τον οποίο θα ληφθούν τα αντίγραφα ασφαλείας
    Εγγραφή του Server στην υπηρεσία Windows Azure Backup
    Κρυπτογράφηση, συμπίεση και ανέβασμα των αντιγράφων ασφαλείας στο Windows Azure

    Στην περίπτωση του Windows Server 2012 Essentials, o Windows Azure Backup agent, αποτελεί επέκταση της κονσόλας διαχείρισης (Dashboard) του server και εγκαθίσταται μέσω της επιλογής ADD-INS

    Αφού συνδεθούμε στο λογαριασμό που έχουμε στο Windows Azure, κάνουμε εγγραφή στις υπηρεσίες Windows Azure Recovery Services και δημιουργούμε μία ασφαλή αποθήκη (vault) για τα δεδομένα μας
    Eκεί μπορούμε να ανεβάσουμε το απαραίτητο Certificate πιστοποίησης του Server από τον οποίο θα προέλθουν τα αντίγραφα ασφαλείας
    Αλλά και να κατεβάσουμε τον κατάλληλο agent. Στην περίπτωση μας τον agent για τον Windows Server 2012 Essentials
    Κατεβάζουμε λοιπόν τον αgent για τον Windows Server 2012 Essentials και τον εγκαθιστούμε, αποδεχόμενοι την σχετική άδεια
    Η διαδικασία της εγκατάστασης δεν περιλαμβάνει ρυθμίσεις και ολοκληρώνεται γρήγορα
    Όπως αναφέρθηκε o Windows Azure Backup agent, στην περίπτωση του Windows Server 2012 Essentials, αποτελεί επέκταση της κονσόλας διαχείρισης (Dashboard) του server οπότε μετά την εγκατάσταση προστίθεται η επιλογή ONLINE BACKUP στο Dashboard.
    Ακολουθούμε τα προτεινόμενα βήματα και ανεβάζουμε το Certificate που έχει ήδη δημιουργηθεί
    Τέλος εγγράφουμε τον συγκεκριμένο server στην ασφαλή αποθήκη δεδομένων μας
    Με την επιτυχή εγγραφή του Server, έχουμε ολοκληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα βήματα για την λειτουργία της διαδικασίας λήψης αντιγράφων ασφαλείας και αποθήκευσης τους, στο Windows Azure και μπορούμε να προχωρήσουμε στις ρυθμίσεις.
    Οι ρυθμίσεις γίνονται μέσω του Dashboard και της επιλογής ONLINE BACKUP
    Έτσι έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε τους φακέλους που περιέχουν τα πολύτιμα δεδομένα από τους οποίους θα λαμβάνονται τα αντίγραφα ασφαλείας
    Να ρυθμίσουμε το χρονοπρόγραμμα της διαδικασίας με πολλές επιλογές για την ημέρα της εβδομάδας και την ώρα της ημέρας που θα πραγματοποιείται ο κάθε κύκλος
    Το χρονικό διάστημα που θα τηρούνται τα αντίγραφα ασφαλείας, πέραν του οποίου θα αντικαθίστανται με νέα
    Και τέλος την χρήση του bandwidth του κυκλώματος πρόσβασης στο Internet, με ξεχωριστές επιλογές εντός και εκτός ωραρίου λειτουργίας.
    Αφού κάνουμε αυτές τις ρυθμίσεις και επιλογές, η διαδικασία λήψης αντιγράφων ασφαλείας και η αποθήκευση αυτών των κρυπτογραφημένων αρχείων στο Windows Azure Backup, ξεκινά και αυτοματοποιημένα επαναλαμβάνεται σύμφωνα με τις επιλογές μας.
    Ιδιαίτερη σημασία και προσοχή πρέπει να δώσουμε στην αποθήκευση και την φύλαξη του κλειδιού που θα χρησιμοποιήσουμε για την κρυπτογράφηση των αρχείων αφού είναι απαραίτητο για την ανάκτηση (restore) των αντιγράφων ασφαλείας που είναι υποθηκευμένα στο Windows Azure Backup
    The post Φυλάξτε τα δεδομένα σας στα σύννεφα, με Windows Server 2012 Essentials και Windows Azure Backup appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  24. kavag
    Πρόσφατα προστέθηκε η δυνατότητα του Multi Factor Authentication (MFA) για όλους τους χρήστες του Office 365. Για τους χρήστες με δικαιώματα διαχειριστή της συνδρομής στο Office 365, η δυνατότητα αυτή του MFA ήταν διαθέσιμη και σχεδόν υποχρεωτική από τον Ιούνιο του 2013.
    Τι είναι όμως η δυνατότητα του Multi Factor Authentication και γιατί τον όρο MFA τον ακούμε όλο και συχνότερα στις μέρες μας;
    Multi Factor Authentication ή Two Factor Authentication είναι η ταυτοποίηση εκείνη στην οποία χρησιμοποιούνται τουλάχιστον δύο από τους τρεις παράγοντες ταυτοποίησης. Οι τρεις αυτοί παράγοντες ταυτοποίησης είναι οι εξής :
    Γνώση. Κάτι που γνωρίζουμε, όπως το password το pin κ.α.
    Κατοχή. Κάτι που έχουμε, όπως smart card, συσκευή one time password, κινητό τηλέφωνο.
    Προσδιορισμός. Κάτι που μας προσδιορίζει, όπως τα βιομετρικά χαρακτηριστικά μας π.χ. δακτυλικό αποτύπωμα κ.α.

    Όπως φαίνεται λοιπόν η δυνατότητα του Multi Factor Authentication, επεκτείνει και ενισχύει της ασφάλεια της πρόσβασης στην πληροφορία πέρα από τον κωδικό χρήστη.
    Έτσι για να συνδεθεί ο χρήστης στις υπηρεσίες του Office 365, εκτός του κωδικού του θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ένα pin που θα λάβει μέσω SMS ή να απαντήσει σε ένα αυτοματοποιημένο τηλεφώνημα ή να χρησιμοποιήσει την εξειδικευμένη εφαρμογή του τηλεφώνου του για την έκδοση και την χρήση του απαραίτητου pin.
    Η σύνδεση στις υπηρεσίες του Office 365 μπορεί να ταυτοποιηθεί μέσω Multi Factor Authentication τόσο όταν αυτή γίνεται μέσω ενός Web Browser όσο και όταν γίνεται από τις εφαρμογές του Microsoft Office. Στην περίπτωση αυτή όμως θα πρέπει ο χρήστης να έχει εκδώσει τα λεγόμενα App Passwords εκ των προτέρων. Αυτό όμως είναι κάτι που θα αλλάξει στο μέλλον όταν θα αναβαθμιστούν οι εφαρμογές του Office και θα συμπεριλαμβάνουν εγγενώς την δυνατότητα του MFA.
    Τα προγράμματα του Office 365 για τα οποία είναι διαθέσιμη η δυνατότητα του Multi Factor Authentication και μάλιστα δωρεάν, είναι τα εξής :
    Office 365 για μεσαίες επιχειρήσεις
    Όλα τα προγράμματα του για μεγάλες επιχειρήσεις
    Τα μεμονωμένα προγράμματα Exchange Online και SharePoint Online
    Τα προγράμματα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (academic)
    Τα προγράμματα των μη κερδοσκοπικών οργανισμών

    Τέλος η δυνατότητα του MFA μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμη και για τους χρήστες που έχουν προκύψει μέσω συγχρονισμού (federation) από το Windows Active Directory της εταιρείας.
    Ας δούμε όμως πως γίνεται η ενεργοποίηση του Multi Factor Authentication και τι τελικά αλλάζει σε αυτό που βλέπει ο χρήστης.
    H ενεργοποίηση γίνεται εύκολα, επιλέγοντας Set up στο τμήμα Set Multi-factor authentication requirements.
    Από την καθολική λίστα με τους Users, επιλέγουμε εκείνους για τους οποίους θέλουμε να κάνουμε την ενεργοποίηση
    Αυτό το κάνει ο διαχειριστής πατώντας πάνω στο Enable. Το σύστημα ενημερώνει για τις δυνατότητες ρυθμίσεων που έχει ο κάθε χρήστης και ολοκληρώνει την ενεργοποίηση.Την επόμενη φορά που θα συνδεθεί στο Portal ο χρήστης θα πληροφορηθεί για την αλλαγή και θα οδηγηθεί να συμπληρώσει τα απαιτούμενα στοιχεία
    Σαν επιπλέον στοιχείο για την ταυτοποίηση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάτι από τα παρακάτω :
    Κλήση σε κινητό τηλέφωνο. Ο χρήστης λαμβάνει μία κλήση στο κινητό του που τον καλεί να πατήσει το πλήκτρο με την δίεση. Το πατάει και η ταυτοποίηση ολοκληρώνεται
    Κλήση σε σταθερό τηλέφωνο. Είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία, όπως και παραπάνω, μόνο που χρησιμοποιείται ένα σταθερό τηλέφωνο εάν ο χρήστης δεν έχει μαζί του το κινητό
    Λήψη κωδικού μέσω SMS. Ο χρήστης λαμβάνει έναν εξαψήφιο κωδικό μέσω SMS που πρέπει να εισάγει στο portal για να ολοκληρωθεί η ταυτοποίηση
    Επιβεβαίωση μέσω εφαρμογής κινητού (MFA App). Ο χρήστης κατεβάζει την ειδική εφαρμογή για το κινητό του, κάνει τις απαραίτητες ρυθμίσεις για την σύνδεση της με την υπηρεσία και μετά κάθε φορά που θέλει να συνδεθεί στο Office 365, το MFA App αυτόματα του ζητάει επιβεβαίωση. Εφαρμογές MFA Apps υπάρχουν για Windows Phone, iPhone και Android.
    Λήψη κωδικού μέσω εφαρμογής κινητού (MFA App). Χρησιμοποιείται η ίδια εφαρμογή, όπως και προηγουμένως, μόνο που η επιβεβαίωση γίνεται μέσω εξαψήφιου κωδικού που λαμβάνει ο χρήστης στο MFA App που μετά πρέπει να βάλει στο portal για να συνδεθεί.

    Εάν επιλέξουμε την επιβεβαίωση μέσω της εφαρμογής του κινητού μας (MFA App), όταν προσπαθήσουμε να συνδεθούμε στο portal του Office 365 το MFA App θα μας ζητήσει επιβεβαίωση

    Πέραν των αρχικών ρυθμίσεων σχετικά, με τον επιπλέον παράγοντα ταυτοποίησης που θα
    χρησιμοποιήσουμε για να συνδεθούμε στις υπηρεσίες του Office 365, μπορούμε να αλλάξουμε επιλογή είτε κατά την διάρκεια της σύνδεσης μας στο PortalΕίτε μέσω του τμήματος των επιπλέον ρυθμίσεων ασφαλείας του προφιλ μας στο Office 365Κωδικοί εφαρμογών (App Passwords) στο Multi-Factor Authentication
    Μέχρι τώρα έχουμε αναπτύξει τις δυνατότητες που έχουμε για Multi-Factor Authentication, στην περίπτωση που θέλουμε να συνδεθούμε στις υπηρεσίες του Office 365 μέσω του Web Browser στο Portal.
    Όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε Desktop εφαρμογές όπως το Microsoft Outlook, το Lync, το Word κ.α. για να συνδεθούμε στο Office 365, τότε θα πρέπει να εκδώσουμε τα λεγόμενα App Passwords.
    Τα App Passwords είναι τυχαίοι κωδικοί 16 χαρακτήρων που αφού εκδοθούν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέσα από τις εφαρμογές που αναφέραμε και να πετύχουμε έτσι το Multi Factor Authentication
    Αφού γίνει η έκδοση του κωδικού αυτός εμφανίζεται στην σχετική λίστα και μπορούμε, εάν θέλουμε, να τον διαγράψουμε.
    Η δυνατότητα της έκδοσης App Passwords δεν είναι διαθέσιμη μέσω PowerShell CmdLets ενώ μπορούμε, εάν το επιβάλουν ειδικοί κανόνες ασφάλειας, να την απενεργοποιήσουμε εντελώς από την συνδρομή μας.
    The post Multi Factor Authentication δυνατότητες στο Office 365 appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
  25. kavag
    [note color=#fbf2ce]Στην σειρά των άρθρων ADFS vs. Password Sync θα παρουσιάσουμε αναλυτικά τις εναλλακτικές λύσεις με τις οποίες μπορεί να γίνει εφικτή η σύνδεση με μία ταυτότητα χρήστη (Single Sign On), στις υπηρεσίες που παρέχει η επιχείρηση είτε αυτές βρίσκονται στο εσωτερικό της δίκτυο (on premises) είτε φιλοξενούνται στο Cloud [/note]Εισαγωγή
    Είναι πλέον φανερό πως οι υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους, δηλαδή εκείνες που προσφέρονται στο Cloud, κερδίζουν διαρκώς έδαφος και υιοθετούνται όλο και περισσότερο από τις σύγχρονες επιχειρήσεις.
    Οι εταιρείες χρησιμοποιούν το Public Cloud, όπως για παράδειγμα το Windows Azure, σαν πλατφόρμα φιλοξενίας των εφαρμογών τους αλλά και της υποδομής τους αφού βρίσκουν σε αυτό, την αξιοπιστία και την υψηλή διαθεσιμότητα που τους είναι απαραίτητες.
     
    Εκτός όμως από το Public Cloud σαν πλατφόρμα φιλοξενίας, περισσότερο δημοφιλείς είναι οι υπηρεσίες και το software που παρέχονται με την μορφή της συνδρομητικής υπηρεσίας, το λεγόμενο Software as a Service. Τέτοιου είδους υπηρεσίες είναι, ενδεικτικά, οι εξής :
    Microsoft Office 365 SharePoint Online
    Exchange Online
    Lync Online

    [*]Microsoft CRM Online
    [*]Windows Intune
    [*]Salesforce


    Για την πρόσβαση στις επιχειρηματικές εφαρμογές που φιλοξενούνται στο Cloud αλλά και στις υπηρεσίες που παρέχονται με την μορφή του SaaS, όπως και για τις αντίστοιχες εφαρμογές και τα συστήματα στο εσωτερικό δίκτυο της επιχείρησης, αναγκαία είναι η έκδοση και η χρήση της «ταυτότητας χρήστη» του λεγόμενου User Identity.Είδη ταυτότητας χρήστη
    Ο μηχανισμός έκδοσης «ταυτότητας χρήστη» στο εσωτερικό δίκτυο μιας επιχείρησης είναι το Active Directory, που εκτός των άλλων θεσπίζει και επιβάλλει την πολιτική ασφάλειας στην πρόσβαση της πληροφορίας, σύμφωνα με τις ανάγκες.
    Στην περίπτωση των εφαρμογών που φιλοξενούνται στο Windows Azure, αλλά και για όλες τις Microsoft Online υπηρεσίες όπως το Office 365, Windows Intune, CRM online κ.λ.π., τις απαραίτητες «ταυτότητες χρήστη» τις εκδίδει το Windows Azure Active Directory.
    Επομένως γίνεται φανερό ότι οι ταυτότητες χρήστη είναι δύο ειδών, εκείνες που εκδίδονται και ισχύουν στο εσωτερικό δίκτυο της επιχείρησης, On-Premises Identities, και εκείνες που εκδίδονται και ισχύουν για την πρόσβαση στις Online εφαρμογές του Cloud, Cloud Identities.Ανάγκη ενοποίησης
    Οι σύγχρονες επιχειρήσεις, θέλουν να εκμεταλλευτούν την δυναμική που τους παρέχουν οι Software as a Service υπηρεσίες αλλά και οι υβριδικού τύπου υποδομές, που στην ουσία είναι η φιλοξενία τμήματος της υποδομής της επιχείρησης στο Public Cloud, χωρίς όμως να κάνουν παραχωρήσεις στην ασφάλεια των δεδομένων και της πρόσβασης στην πληροφορία.
    Υπάρχει δηλαδή η ανάγκη ενοποίησης του μηχανισμού έκδοσης ταυτότητας χρήστη της On-Premises υποδομής, του Active Directory, με εκείνης του Cloud, με το Windows Azure Active Directory.
    Σε αυτήν την ενοποιημένη, υβριδική υποδομή οι ταυτότητες χρήστη που έχουν οι χειριστές, εκδίδονται και ισχύουν τόσο για την πρόσβαση στις υπηρεσίες στο εσωτερικό της επιχείρησης όσο και σε εκείνες του Cloud. Οι ταυτότητες χρήστη στην περίπτωση αυτή λέγονται Federated Identities, ενώ ο μηχανισμός που επιτρέπει την πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες με μία ταυτότητα χρήστη, λέγεται Single Sign On.
    Για την υλοποίηση ενός τέτοιου μηχανισμού, Single Sign On, την έκδοση και κυρίως την διαχείριση των Federated Identities, θα εξετάσουμε δύο εναλλακτικές λύσεις. Η μία περιλαμβάνει την λειτουργία υποδομής ενοποίησης και συγχρονισμού, Active Directory Federation Services και DirSync, ενώ η άλλη βασίζεται στο συγχρονισμό των κωδικών πρόσβασης των χειριστών και είναι η μέθοδος του Password synch.
    The post ADFS vs. Password Synch (part 1) appeared first on Vaggelis Kappas.
     
    Source
×
×
  • Create New...